MOTIEJUS VALANČIUS (1801-1875), LA EPISKOPO DE SAMOGITIO, EDUKISTO, VERKISTO, ORGANIZANTO DE MOVADO PRI ABSTINENCO

Motiejus estis la kvara infano en la familio de Mykolas kaj Ona Valančius. Li naskiĝis la 28an de februaro 1801 en vilaĝo Nasrėnai en paroko Salantai de distrikto Telšiai. Je la komenco de 19a jarcento Valančius-familio translokiĝis de Nasrėnai al vilaĝo Klausgalviai-Medsėdžiai. Motiejus studis en Dominikana gimnazio en Ĵemajtia (Samogitia) Kalvario (1816-1821) kaj poste– en Varniai(1822-1824), kaj en 1824-1828 li studis en Vilna Eklezia Seminario.

La 1an de septembro 1828 en Vilna Katedralo li estis ordinita al la pastreco. Li laboris kiel kapelano en lernejoj en Mozyr (nun Belorusio, Gomela distrikto), en Kražiai (1834-1840). Li profesoris en Vilna (1840-1842) kaj Peterburga (1842-1844) Ekleziaj Akademioj. Ekde 1845 ĝis 1850 li estis rektoro de seminario en Varniai. En 1850-1875 li gvidis la Ĵemajtian (Samogitian) diocezon. La paŝtoestro mortis la 17an majo en 1875. Li estis entombigita en Bazilika Katedralo de Kaunas.

Dum la 25-jara episkopado M. Valančius ordinis al pastroj 550 seminarianojn, por pli ol 700 mil infanoj li donis la konfirman sakramenton kaj konstruigis 50 preĝejojn. Estante Ĵemajtia episkopo, li prizorgis establon de litovaj parokaj lernejoj, fondadon de malgrandaj bibliotekoj kaj librovendejoj. Li organizis kampanjon pri abstinenco, dank` al kiu en Litovio dum du jaroj oni fordrinkis ĉirkaŭ 8-foje malpli da brando ol antaŭe.

Dum la jaroj de malpermeso de litova eldonado (1864-1904) li organizis agadon de libroportistoj kaj gvidis ilin.

M.Valančius verkis proksimume 50 librojn, el kiuj la plej gravaj estas: Žemaičių vyskupystė (Ĵemajtia Diocezo, du partoj), Kantyczkos (Preĝlibretoj), Palangos Juzė (Juzė de Palanga), Antano Tretininko pasakojimai (Rakontoj de Antanas la Franciskana laiko), Vaikų knygelė (Infanlibreto), Paaugusių žmonių knygelė (Libro por adoltoj) kaj aliaj.

1. Valančius estas la klasikulo de litova literaturo, fama aŭtoro de la didakta prozo.

(La biografio estas prezentita laǔ: http://samogitia.mch.mii.lt/mpkelias/ASMENYS/valancius.lt.htm)

REGISTRA LIBRO PRI LA MIRAKLOJ OKAZINTAJ PER LA PROPETO DE BARBORA ŽAGARIETĖ^[1]

Jam delonge la korporestaĵoj de Barbora en la Malnova Žagarė famas pro mirakloj, tamen ne dokumentitaj atestoj rapide ŝanĝigas kaj baldaŭ iĝas nefidindaj. Por preventi tion kaj konservi la rememorojn pri la mirakloj por estonta jararo, kiam eble Dio ekŝatos tiujn korporestaĵojn kovri per publika kultado, mi komisias al Vi, nia en Kristo amata parokestro, en tiun ĉi libron pollingve registri ĉiujn miraklajn okazintaĵojn, kiuj okazis ĉe la tombo de Barbora aŭ nove okazos. Registradi necesas intervuante atestantojn, fidindajn, moralajn kaj piajn, kaj perceptintajn la cirkonstancojn de mirakloj tiel, ke ili povu senhezite pri tio ĵuri, se la ekleziaj superuloj decidus pri neceso de tio.

(Motiejus Valančius, La Ĵemajtia episkopo. Varniai, 1860)

[1] Komencita dum agojaroj de episkopo Motiejus Valančius, la libro estis verkita en 1860–1940. Pli vaste pri tiu ĉ i fonto legu en artikolo de  J. Boruta, I. Katilienė, A. Katilius, in: Lietuvių katalikų mokslo akademijos metraštis, Vilnius, 2000, t. 16, p. 443–453. La atestojn prezentas personoj spertintaj la miraklojn, en la registra libro estas kutima indiko, kiel ili rakontas, kelkaj fidindaj atestantoj, inter tiuj estas indikitaj ankaǔ konkretaj pastroj. Pli vastaj priskriboj de kazoj estas prezentitaj en antaŭa fonto.

A00-B99. DIFINITAJ INFEKTAJ KAJ PARAZITAJ MALSANOJ

1. La 26an de junio, 1860. Barbora Kanvovska el urbeto Endriejavas de distrikto Raseiniai dum 28 jaroj suferis pro febro, kuraciloj estis senutilaj. Post la votpromeso al la benita Barbora la febro tuj forlasis ŝian korpon. (Enskribo № 17).
2. La 29an de aŭgusto, 1862. Al Marijona Maciejauskienė el urbeto Kalvarija, en distrikto Telšiai, sur la korpo sub la koroloko leviĝis dolora ulcero. Ĉar neniu specifa kuracado pri ulceroj ekzistis, ŝi plenumis ĉiun ekaŭditan konsilon, por ke la doloro malgrandiĝu, sed sentis neniun faciliĝon. Tiel ŝi sufertenis kvin jarojn. Post votpromeso al benita Barbora, la ulcero tuj krevis. (Enskribo № 30).
3. 3. La 16an de majo, 1864. Antanina Šimaitienė el vilaĝo Klaišiai de paroko Židikai, kiu apartenis al distrikto Telšiai, dum tri jarojn havis ulcerojn sur la kruroj, promeni ŝi povis nur per lambastonoj. Post la votodono al Barbora, entombigita en la preĝeja kelo de Malnova Žagarė kaj pro mirakloj famiĝanta en malproksimaj landoj, ŝi tuj eksentis faciliĝon. Lante, dum unu jaro ŝi plene resanis. (Enskribo № 32).
4. La 10an junio, 1871. Agnietė Jaraminienė el vilaĝo Sarakai, de paroko Gadūnavas, distrikto Telšiai sciigis pri du okazintaĵoj. Al Marcijona Petkevičiūtė sur ŝia femuro aperis infektaĵo – tre dolora kaj neniel efikebla. Kvankam kuracistoj kuracis ŝin 3 monatojn, tamen sen pliboniĝo kaj ŝi sentis sin preskaŭ mortanta. Post votodono al la benita Barbora malaperis la malforto kaj la doloraĵo, eĉ ne krevinta, malaperis, la virino resaniĝis. Alia kazo: Domicelė Viršilienė, paralizita, tute senhelpa, ne povis ellitiĝi 2 monatojn, tuta korpo estis ŝvelita. Doninte la votpromeson al la benita Barbora, ŝi tuj eksentis sin pli bone, la ŝvelaĵo malgrandiĝis, ŝi komencis movi la artikojn kaj tute resaniĝis. (Enskribo № 66).
5. La 6an de junio, 1870. Ona Žakaitė de urbeto Viekšniai, el distrikto Ŝiauliai suferis pro dolorigo de mamoj. Al ŝi oni diris, ke tiel formiĝas erizipelo aperinta pro ektimo. Ok monatojn ŝin suferigis la neeltenebla doloro, akompanita de terura malforteco. Post votodono al la benita Barbora la doloro de la brusto transiris al la gamboj, sur ili aperis abscesoj, poste malfermiĝis vundoj kaj forfluis pusoj, la doloro pasis, la vundoj saniĝis. Ŝi plene saniĝis. (Enskribo № 56).
6. La 29an de junio, 1939. Ĉe Ona Navagreckienė el vilaĝo Venciškiai, de paroko Akmenė, bruste nutrinta novnaskitan infanon, fine de junio aŭ komence de julio 1933 kreskis absceso, poste sur ambaŭ mamoj malfermiĝis grandaj vundoj. Ŝi vizitis du kuracistojn de distriktaj malsanulejoj en Akmenė kaj Mažeikiai. Ili diris, ke nur la kirurgio povas helpi. La 29an de junio 1934 ŝi vizitis la tombon de Barbora en Žagarė. Ĉi tie ŝi eksentis pliboniĝon kaj plene resaniĝis post kelkaj tagoj. Tamen aŭguste de 1936 la malsano renoviĝis. La edzo de la virino Jonas Navagreckis decidis, ke recidivo okazis pro tio, ke pri la okazinta miraklo ne estis sciigita la eklezio. Surgenuiĝinte en la preĝejo de Žagarė, li petis al Barbora sanigi la edzinon, promesinte tiuintence tri noktojn laŭvice preĝi po unu “Saluton Maria”. Lia edzino reakiris la sanon fine de decembro 1938. (Enskribo № 96).

C00-D48. TUMOROJ

1. La 27an de majo, 1870. Al Tomas Lakštas de urbeto Kalvarija, el distrikto Telšiai, provinco Kaunas, ekde infanaĝo temp-altempe doloradis submentonaj glandoj kaj sufokis preskaŭ ĝismorte. La ĉiujara paroksismo daŭris du aŭ tri semajnojn, du- tri foje dum la tuta jardeko. Li ne turnis sin al kuracistojn, la dolorojn malpliigis per hejmaj kuraciloj, tamen ne sukcesis elimini ilin. Unu almozulo konsilis lin fari la ofervoton al la benita Barbora. Tomas venis al Žagarė, per harfasketo de Barbora frotis la tuberojn aŭ la glandojn sur la kolo, ankaŭ submentone. Ekde tiu tago nek tuberoj, nek mortiganta tusado renoviĝis. (Enskribo № 51).
2. La 29an de majo, 1872. Nobelo Konstantinas Stulginskis, la filo de Jokūbas, de distrikto Šiauliai, el bieno Babališkiai, de paroko Kurtuvėnai, ekde infanaĝo de siaj gepatroj – Jokūbas kaj Kotryna (de domo Matusevičiūtė) Stulginskis – aŭdis pri mirakloj fare de Barbora el Malnova Žagarė, tion spertis ili propre ankaŭ aliaj personoj. Ankaŭ li mem spertis miraklojn: “1) En la jaroj 1865-1869 mi havis malsanon, kiun doktoroj traktis jen kancero, jen per aliaj teruraj nomoj nomis; laŭ la volo de Supera Doktoro kaj dank` al propeto de Barbora, sen konsiloj de kuracistoj, mi mem trovis la plej efikajn medikamentojn per kiuj mi resaniĝis; 2) en julio 1863 kaj 3) la 14an de pasinta 1871, kiam laŭ mia intenco okazis sankta Meso en preĝejo de Malnova Žagarė dum la plej endanĝeriga por mia honoro kaj interesoj momento, pro penado de malbonvolaj al mi homoj – en la sama tago min atingis favora dekreto de superuloj – sen ia homa helpo, sen miaj penoj, nur fare de la Supera Juĝisto, per propeto kaj savo de Barbora. Same en diversaj aliaj hejmaj aferoj, tute konfidite, per afliktita koro, mi vokas Dian helpon per propeto de la sama meritohava Barbora kaj mirinde spertas la plej efikan savon, konsilon, apogon kaj helpon. “(Enskribo № 68).
3. La 23an de junio, 1876. Al Petras Šemeta de paroko Žemalė, el etbieno Lėlaičiai, en distrikto Telšiai, dum tri monatoj survizaĝe kreskis tumoro. Kuracistoj diris, ke tio estas kancero, kaj timigis klariginte, ke ĝi estas nekuracebla. Vidante, ke la homa potenco kaj scienco ne povos restarigi sanon, Petras turnis sin al Dio, petante pardonon de pekoj kaj kompaton pere de Barbora. De tiu momento li eksentis sin pli bone. Plene li reakiris la sanon dum tri semajnoj. (Enskribo № 83).

D50-D89. MALSANOJ DE LA SANGO KAJ DE LA SANGOPRODUKTAJ ORGANOJ KAJ IUJ MALSANOJ LIGITAJ AL IMUNA SISTEMO

1. La 12an de julio, 1874. Marcijona Stripinaitytė el vilaĝo Petrikai, apartenanta al la paroko Ylakiai, en distrikto Raseiniai, naŭ jarojn suferis hemoragion el de la lipo kaj la nazo, la korpo estis punktita per dolorvundoj. Estante malriĉa, ŝi kuracis sin nur per hejmaj medikamentoj. La malsano dum tiu tempo elĉerpis ŝin ĝis konsciperdo. Foje en la sonĝo iu avo konsilis ŝin turni al la benita Barbora el Žagarė por propeti ŝin antaŭ Dio – tiam ŝi saniĝos. Ŝi obeis lian konsilon kaj tuj eksentis sin pli bone. Iom post iom aperis pli da fortoj, ĉesis flui sango, vundoj saniĝis. Restis nur internaj doloroj, kiuj iĝis malpliaj ol la antaŭe. Ŝi venis por omaĝi la Superulon al Žagarė ankaŭ ĉe la ĉerkon de Barbora por danki pro la mirakla reakiro de la sano. (Enskribo № 30).

F00-F99. PSIKAJ KAJ KONDUTAJ PERTURBOJ

1. La 6an de junio, 1870. Ona Bazarienė el etbieno Stragintrakis, de paroko Lioliai, en distrikto Raseiniai tiel frenezis pro angoro kaj timo, ke estis necesis ŝin eĉ ŝnurligi, ĉar ĉion, kion ŝi kapablis atingi, ŝi ĉifonŝiris, difektis siajn vestojn, širis harojn de sia kapo. Faliginte la infanojn ŝi frapadis ilin alteren. Tiel daŭris dek monatojn. La familianoj, ne sciante kion fari, decidis doni la votpromeson al Barbora Žagarietė. Post ĉi tiu paŝo la virino reakiris la saĝon kaj tute resaniĝis. (Enskribo № 57).

G00-G99. MALSANOJ DE NERVA SISTEMO

1. La 26an de junio, 1856. Al Barbora Paltakaitė de paroko Vaiguva, en distrikto Šiauliai, estis kuntirita gambo (contractura). Doninte la promeson al la benita Barbora ŝi tuj eksentis trankviligon kaj povis veni por plenumi la promeson al Žagarė. (Enskribo № 3).
2. La 25an de majo, 1859. Cecilia Nugarienė de urbeto Kalvarija ok jarojn estis paralizita. Post dono de la votpromeso al la benita Barbora, la virino eksentis sin pli bone, ŝi plene reakiris la sanon. (Enskribo № 6).
3. La 25an de julio, 1859. Petronėlė Alseikaitė de urbeto Kalvarija, en distrikto Telšiai havis kuntiritan gambon (contractura) kaj multe malsanis. Post la votpromeso al la fama pri mirakloj Barbora ŝi baldaǔ povis piediri sen lambastonoj, kvazaǔ ŝi neniam ilin bezonis. (Enskribo № 8).
4. La 20an de aŭgusto, 1859. Agota Bartkienė el urbeto Kalvarija, de distrikto Telšiai, estis suferinta pro severa kapdoloro, atinginte eĉ freneziĝon. Post ŝia votpromeso al Barbora en Žagarė ŝi tra mallonga tempo resaniĝis. (Enskribo № 12).
5. La 26an de junio, 1860. Monika Žemgulytė el urbeto kaj paroko Endriejavas, de distrikto Raseiniai, malsanis pro kuntiritaj gamboj (contractura), spertis severan doloron dum tri jaroj kaj ne kapablis piediri sen lambastonoj. Post la votpromesoj al benita Barbora ŝi tuj reakiris la sanon. Post alveno al Žagarė, tion ŝi honeste konfesis. (Enskribo № 14).
6. La 16an de junio, 1861. Ĉe Magdalena Žoberienė el urbeto Vaiguva, de distrikto Šiauliai, estis kuntiritaj gamboj (contractura), dum duonjaro la medicino helpis nenion. Post dono de la votpromeso al Barbora ŝi tuj resaniĝis. (Enskribo № 21).
7. La 28an de julio, 1862. Petronėlė Alseikaitė el paroko Kalvarija, de distrikto Telšiai, kvar monatojn suferis neelteneblan kapdoloron, pro tio ŝi sentis grandan malforton. Kuracistoj diris, ke la medicino ne povas iel helpi, ŝi devos morti. Post dono de la votpromeso al Barbora, kiu estis entombigita en la preĝeja kelo de Malnova Žagarė, la sano pliboniĝis konsiderinde. Post kvar semajnoj, ŝi povis elteni dekkvin mejlan vojaĝon por plenumi la votpromeson. (Enskribo № 26).
8. La 28an de julio, 1862. Domicelė Alseikaitė el urbeto kaj paroko Kalvarija, de distrikto Telšiai dum multaj jaroj havis epileksion, per unu okulo ŝi estis preskaŭ blinda. Doninte votpromeson, ŝi sentis, ke la atakoj komencis velki, samtempe ŝi jam pli bone vidis per la malforta okulo. (Enskribo № 27).
9. La 26an de majo, 1865. Uršulė Aleknaitė el vilaĝo Dimgailiai de paroko Seda, distrikto Telšiai, havis kuntiriĝintajn la dekstran kruron kaj brakon. Post dono de votpromeso al Barbora tuj komenciĝis plibonigo, la kruro rektiĝis tiel, ke ŝi mem povis veni por preĝi al Žagarė. La brako restis ankoraŭ altirita. (Enskribo № 35).
10. La 7an de majo, 1869. Ona Vyšniauskienė (65 jaraĝa) de urbeto Kretinga, la filino de Antanas kaj Marijona, naskita en provinco Kaunas, distrikto Telšiai, paroko Kartena, estis subite atakita de neelteneblaj kap- kaj vizaĝdoloroj. Ŝi vizitis diversajn lokojn famaj pro mirakloj, nenio helpis. Pro la doloro la vizaĝo tordiĝis, tiel ĝi restis kvin semajnojn. Foje nokte en sonĝo aperis virino, kiu diris, “Se vi volas esti sana, sinoferu al Barbora Žagarė. ,,Ĉu tio validas por mi, por tia malforta kaj tiel malproksime estanta,” – respondis ŝi. La fremdulino insistis: “Vi povas saniĝi ĝiskiam vi havas liberan tempon.” Tio okazis tuj post la Nova Jaro.Vekiĝinte Ona sentis sin tute sana: jam ne doloris la kapo, la vizaĝo korektiĝis kaj ŝi povis iradi same kiel antaŭe. Pri tiuj ŝanĝoj estis surprizitaj ĉeestantoj de tiu ĉi mirakla okazaĵo. (Enskribo № 44).
11. La 7an de septembro, 1869. La filo Justinas de vidvino Juozapota Landsbergienė el Riga ok jarojn malsanis pro epilepsio aŭ malsano de St. Vito. Li faris ĉion eblan por saviĝi de ĉi plago, sed la pliboniĝo ne estis. Oni diris – tiu ĉi malsano estas nekuracebla. Iu konsilis serĉi la subtenon de la miraklofama benita Barbora. La patrino tuj promesis viziti ŝian tombon kaj propreĝi. Post tiu paŝo la filo Justinas tuj komencis saniĝi. La malsano revenis ne plu. Pri la miraklo en la pastrejo de Nova Žagarė dum la festo de la Frateco rakontis Juozapota Landsbergienė, kiu venis al Žagarė por duafoje danki Dion por la mirakla resanigo de la filo pere de Barbora. (Enskribo № 47).
12. La 5an de junio, 1870. Jonas Mileška de paroko Tryškiai, el vilaĝo Birbiliškės, en distrikto Šiauliai, ĉirkaŭ unu jaron malsanis pro epilepsio. Doktoroj konfirmis, ke la malsano estas nekuracebla. Doninte la votpromeson al Barbora, li komencis senti multe pli bone kaj resaniĝis plene. (Enskribo № 52).
13. La 6an de junio, 1870 – la jaro de la Sinjoro. Barbora Vanagaitė el urbeto Kėdainiai de distrikto Raseiniai, sur siaj manoj, piedoj kaj vizaĝo havis vundojn. La dekstra parto de la korpo estis paralizita kaj nemovebla. Tiun staton ŝi suferis preskaŭ du jarojn, en terura malforto. Ŝi uzis diversajn de multaj kuracistoj preskribitajn kuracilojn. La vundoj sur la supre nomitaj korpolokoj ne saniĝis, ŝi ankaŭ ne povis movi la senflekseblajn artikojn. Konsilita de iu, ŝi oferis sin al Barbora. Baldaŭ ŝi pliboniĝis, la artikoj komencis moviĝi, la fatale turmentita malforto malaperis. (Enskribo № 53).
14. La 6an de junio, 1870. Ĉe Elžbieta Valcienė el vilaĝo Naikiai, de paroko Viekšniai, en distrikto Šiauliai pro ektimo komenciĝis manskuadoj. Ses monatojn ŝi turmentiĝis. La hejmaj kaj la homeopatiaj medikamentoj estis senutilaj. Ŝi sin oferis por diversaj magiaj lokoj – la sanstato ne boniĝis. Post dono de la votpromeso al Barbora, la skuado tuj ĉesis kaj plu revenis. (Enskribo № 55).
15. La 30an de majo, 1873. Uršulė Šukiūtė, la filino de laboristoj Vincento kaj Marijona, el distrikto Šiauliai, de vilaĝo Juodeikiai, subite ekmalsanis pro kapdoloro, malfortiĝis ŝia koro, ĉiuminute premis sufoko. La patrino pere de Barbora preĝis al Dio por la sano de la filino. La filino vekiĝinte diris al sia patrino: “Ni veturu, Panjo.” Tiu demandas: “Kien?” La filino: “Al Žagarė“. Demandite, kial do ili devus iri tien, ŝia filino respondis: “Iu diris al mi, ke mi resaniĝos ĝis la dimanĉo. Ekde tiu vere magia momento Uršulė komencis senti pli bone kaj tute saniĝis. (Enskribo № 73).
16. La 14an de junio, 1873. Ĉe Uršulė Gutinaitienė el urbeto Pagramantis, de distrikto Raseiniai, provinco Kaunas, kvar monatojn estis kuntiritaj gamboj. La medikamentoj de kuracistoj ne helpis. Post dono de la votpromeso al la mirakla Barbora de Žagarė, ŝi pliboniĝis la trian tagon, post iom da tempo ŝi tute saniĝis. (Enskribo № 75).

H00-H59. MALSANOJ DE OKULOJ KAJ DE LA RILATAJ ORGANOJ

1. La 16an de junio, 1857. Ĉe Emilija Eigvilaitė el kampo Jogeliškės de paroko Salantai, en distriktoTelšiai kelkajn monatojn ekstreme doloregis okuloj, kaj pro tio ŝi malbone vidis. Post dono de votpromeso al la benita Barbora, la doloro tuj ĉesis, la perfida kaj danĝera malsano de okulo retiriĝis, la blindeco ĉesis. (Enskribo № 4).
2. La 12an de junio, 1859. Ĉe Domicelė Ulbaitė el paroko Alsėdžiai, de distrikto Telšiai dum multaj jaroj, preskaŭ ekde la naskiĝo malsanis okuloj, neniuj konsiloj pri kuracado helpis. Doninte la votpromeson al Barbora, ŝi tuj saniĝis. (Enskribo № 7).
3. La 27an de julio, 1859. Petronėlė Čekauskienė el urbeto Gegrėnai, de distrikto Telšiai, sep jarojn malsanis pro iu malsano de okuloj. Neniu konsilo de doktoro helpis, la malsano antaŭsignis la eternan blindecon – eĉ vojeton sub piedoj ŝi jam ne povis vidi. Post la votpromeso al miraklofama Barbora ŝia vido komencis rapide boniĝi tiel, ke la virino memstare, sen akompananto venis al Žagarė por plenumi la promeson. (Enskribo № 9).
4. La 12an de majo, 1860. Al kortegano Feliksas Novickis el vilaĝo Šliupčiai, de paroko Kuršėnai, distrikto Šiauliai, estis tute kovritaj per keratito okuloj. Dumsonĝe iu avo konsilis lin veni al la miraklofama benita Barbara en la preĝejan kelon de Malnova Žagarė. Laŭ la avo, tiam li reakiros vidkapablon. Kortegano donis sanktan votpromeson, kaj tuj reakiris sanon. Li venis al Žagarė por plenumi la promeson. (Enskribo № 75).
5. La 27an de majo, 1861. Ona Majevska kaj Agnietė Každailaitė el urbeto Alsėdžiai, de distrikto Telšiai, rakontis, ke ili ambaŭ longe plendis pri okuloj. Post dono de la votpromesoj al Barbora okuloj ĉesis dolori. (Enskribo № 20).
6. La 29an de aŭgusto, 1862. Al Marcijona Jankauskienė el urbeto Lieplaukė, de distrikto Telšiai, unu jaron turmentiĝis pri okuloj, estis neelteneblaj kapdoloroj. Medikamentoj ne helpis. Post dono de votpromeso al la miraklofama benita Barbora, kiu estis entombigita en la preĝeja kripto de Malnova Žagarė, Marcijona baldaŭ eksentis sin pli bone. (Enskribo № 29).
7. La 18an de oktobro, 1867. Antanas Soroka el distrikto kaj paroko Raseiniai, la kortegano de la biendomo Pagedotis, dum kvar jarojn estis preskaŭ blinda. Post dono de votpromeso li tuj eksentis sin pli bone kaj post kvar monatoj kun preskaŭ sanaj okuloj li venis al Žagarė plenumi sian promeson – por honori la korprestaĵojn de Barbora kaj danki Dion, kaŭzanta miraklojn tra siaj sanktuloj. (Enskribo № 38).
8. La 29an de majo, 1868. Elžbieta Kondrotaitė el paroko Veiviržėnai, de distrikto Telšiai, preskaŭ jaron suferis pro granda okuldoloro kaj pro reŭmato de kruro. Sufiĉe da tempo ŝi uzis la preskribitajn kuracilojn de kuracistoj. Plibonigo ne okazis. Post dono de promeso al Barbora, ŝi komencis iom post iom saniĝi. Dum tri monatoj la okuloj preskaŭ tute resaniĝis, ankaŭ la doloro trankviliĝis tiel, ke ŝi povis plenumi la votpromeson. (Enskribo № 41).
9. La 21an de septembro, 1868. Magdalena Rūkštelienė, la vidvino el vilaĝo Girkalnis kaj ankaŭ la paroko, en distrikto Raseiniai, du jarojn estis blindiĝinta. La hejmaj medikamentoj ne helpis. Fine de la dua jaro ŝi donis sanktan votpromeson al la benita Barbora. Ŝia vidkapablo pliboniĝis tuj. (Enskribo № 42).
10. La 21an de septembro, 1868. Petronėlė Giedraitytė el la vilaĝo Girkalnis, de la sama paroko, en distrikto Raseiniai, dum pli ol du jaroj suferis pro okuldoloro. Krome, sur la kolo ekhavis tumoron aŭ absceson. Duobla malsano turmentis ŝin per egaj doloroj tage kaj nokte. Helpis nek hejmaj, nek kuracistaj medikamentoj. Iu konsilis doni votpromeson al la benita Barbora. Tion plenuminte ŝi tuj eksentis plibonigon de okuloj, la ulcero eksplodis. Knabino preskaŭ tute resaniĝis. (Enskribo № 43).
11. La 18an de. julio, 1869. Ĉe Kunigunda Baranauskienė el urbeto Varniai, de distrikto Telšiai, dum incendio brulvundiĝis ŝiaj okuloj. Neniu espero restis, ke kuracistoj resanigos ŝin. Vidante la okulojn de Kunigunda homoj diradis, “Nur miraklo povas sanigi ŝin.” Kaj tiel estis. Kuraciloj uzitaj dum tri monatoj ne helpis. Post kiam ĉiuj homaj penoj estis malsukcesaj, ŝi decidis serĉi helpon ĉe Dio. Ši ekmemoris pri Barbora en Malnova Žagarė, pri ŝiaj mirakloj aŭditaj en junaj tagoj kaj volis ekvidi ŝin. Post ĉi pripensado ŝi promesis: “Se la okuloj post nelonge reakiros videblecon, ŝi vizitos ŝian tombon kaj plenumos votpromeson. Tuj ŝi komencis resaniĝi, iom post iom dum ses semajnoj, ŝi komencis vidi, kvazaū kutiklo el de okulo malaperis. Ši eksaniĝis por la surprizo de ĉiuj, kiuj konis pri tiu evento. La votpromeso estis plenumita. (Enskribo № 46).
12. La 5an de junio, 1870. Teodora Malonjenkaitė el urbeto Viekšniai, de distrikto Šiauliai, suferis grandegan okuldoloron. Jam kvar jarojn ŝiaj okuloj estis keratiĝintaj (leucoma). La hejmaj kaj kuracistaj medikamentoj ne helpis. Post dono de votpromeso la doloroj komencis mildiĝi, la kerataĵo forfalis kaj ŝi komencis vidi pli bone. (Enskribo № 54).
13. La 6an de junio, 1870. Ĉe Rozalija Mickutė el urbo Joniškėlis, de distrikto Šiauliai, doloris okuloj. Ili estis tiom ŝvelintaj, ke ŝi povis piediri nur kun la helpo de aliaj. Tio daŭris duonjaron. Kiam ŝi sin oferis al Barbora, ŝi baldaŭ iĝis pli forta kaj ŝi estis plene sanigita. (Enskribo № 58).
14. La 21an de decembro, 1872. La kortegano Jonas Paulauskis el urbeto Luokė, de distrikto Šiauliai, alportis por oferi al Barbora duonrublon el de la luteranino Bogomila Valantinaitė, ĉe kiu delonge doloris okuloj. Kun vera fido ŝi oferis sin al benita Barbora kaj baldaŭ resaniĝis. (Enskribo № 71).
15. La 21an de junio, 1873. Al Viktorija Paragaitytė el vilaĝo kaj paroko Endriejavas, de distrikto Raseiniai, tre doloris okuloj. Tri jarojn kuracistoj ŝin kuracis, la malsano ne retiriĝis . Unu nokton ŝi sonĝis estanta en Žagarė, en la kripto de Barbora. Tie ŝi petis, ke savintino propreĝu la Dion la lumon por ŝiaj okuloj. Barbora instigis la malsanulinon veni pli proksimen, tuŝis permane la okulojn – kvazaŭ iu kovraĵo el de ŝiaj okuloj falis. Viktorija vekiĝis sentante sin pli bone, la doloratakoj haltis, la vidado fariĝis normala. (Enskribo № 76).
16. La 10an de julio, 1873. Ĉe Magdalena Lydienė el distrikto Raseiniai, de urbeto kaj paroko Viešvėnai, ĉirkaŭ 16 jarojn tre forte doloris la okuloj. Neniuj kuraciloj – hejmaj kaj apotekaj – helpis. Ŝi donis votpromeson al Barbora de Žagarė, sed plenumi sian promeson ne sukcesis. Sekve, dum sekvaj du jaroj ŝi ne sentis sin pli bone. Tiam denove, ŝi alvokis kuracistojn, tamen saniĝinta ŝi juĝis, ke ŝi reakiris sanon dank‘ al Dio pere la propeto de la benita Barbora. (Enskribo № 77).
17. La 30an de junio, 1879. Uršulė Pilypaitė el Raseiniai distrikto, de paroka domo por malriĉuloj kaj malsanuloj en Tauragė, blindiĝis 5 jara kaj restis blinda dum 14 jaroj. Ŝi estis kuracata abunde per medikamentoj kuracistaj kaj hejmaj, tamen sen ajna rezulto. Oferinta al la benita Barbora, baldaŭ ŝi eksentis sin pli bone, sed forgesis la promeson. Ŝiaj okuloj mallumiĝis denove. Tiam ŝi ekmemoris, ke ŝi ne plenumis, tion kion estis promesinta fari. Estis do afero de urĝeco, ŝi kun la plej granda fido plenumis la promeson. La kvaran tagon ŝi eksentis sin tiel bone, ke veninte al Žagarė ŝi konstatis iĝi sin tute sana. (Enskribo № 79).
18. La 16an de majo, 1875. Marijona Drazdauskienė el la Reĝlando Pollando, de paroko Sintautai (?), de Diocezo Sejny, multajn jarojn vivis kvazaŭ kun la mallumigitaj okuloj. Knabino najbara konsilis alvoki sin al la Benita Barbora, promesinte ĉirkaŭiri ŝian ĉerkon. Tuj ŝi ekvidis la lumon kaj pri tio estis konsternita – ŝi ne povis kredi tion. De tiu tago ŝi reakiris vidpovon – tute malaperis sep jarojn turmentinta blindeco. (Enskribo № 82).
19. La 19an de aŭgusto, 1876. Mačikauskienė el paroko Žigaičiai, de vilaĝo Pryšmančiai, en distrikto Raseiniai, estis blinda dum 12 jaroj. Ŝiaj okuloj estis tre damaĝitaj – pro malsanoj la okuloj estis elpuŝitaj de la okulbazoj. Ŝi provis kuraci sin per rimedoj de popola medicino kaj per medikamentoj de kuracistoj. Nenio helpis. Doninte votpromeson al la benita Barbora en Žagarė, ŝi tuj eksentis plifaciliĝon en la okulojn kaj komencis bone vidi. (Enskribo № 84).
20. La 5an de aŭgusto, 1883. Pranciška Skiparova el urbeto Akmenė, kvin jaroj multege suferis okuldoloroj. Kuracistoj konsilis ŝin operacii unu okulon kaj tiel protekti la alian de la eklipso. Pranciška ne konsentis pri tio. Tiam ŝia patrino ekdiris: “Vi vidas, ke kuraciloj jam povas fari nenion por helpi. Necesas turni sin al Dio pere de miraklaj sanktuloj, firme kredante je Lia graco, sindonante al la benita Barbora, kiu estas entombigita en la preĝeja kripto. Vi donos 1 rublon kaj iros perpiede al Malnova Žagarė.” Tiel ŝi faris, post du semajnoj la doloro ĉesis, unu okulo ne reakiris videblon, tamen la dua estis tute resanigita. Tio okazis dum St. Petro tago, la 29an de junio. (Enskribo № 87).

H00-H59. MALSANOJ DE LA ORELOJ INKLUZIVE DE AǓRIKLOJ

1. La 28an de septembro, 1923. Ona Sukaitė, la filino de Mateušas kaj Ona, el vilaĝo Draginiai de paroko Papilė, venis al la Malnova Žagarė por fari votpromeson al Barbora kaj danki al la Eternulo pro la resanigo de ŝia orelmalsano. La 27-jara fraŭlino rakontis, ke duonjaron ŝi aŭdis nenion, kaj kuracistoj diris, ke la aŭdadon ŝi neniam reakiros. Tiam ŝi rifuzis la kuracilojn. Ŝi promesis dum St. Pasko (1923) viziti la tombon de Barbora kaj preĝi če ĝi. Ŝi eč ne eksentis, kiel kvietiĝis en la oreloj. Iom post iom la aŭdado komencis pliboniĝi. (Enskribo № 91).

I00-I99. MALSANOJ DE LA SANGA CIRKULARA SISTEMO

1. La 30an de julio, 1859. Barbora Urbanavičiūtė el paroko Tytuvėnai, de distrikto Raseiniai, el paroka domo por malriĉuloj kaj malsanuloj, dum kvin jaroj ŝi estis plena da vundoj sur venoj, estis nekapabla leviĝi el la lito, ŝiaj ostoj forfaladis el vundoj. Post dono de votpromeso al la miraklofama Barbora, la vundoj komencis saniĝi kaj post du monatoj ŝi jam povis ekstari, eĉ marŝi. (Enskribo № 10).
2. La 26an de junio, 1860. Al Leonas Jonušas el distrikto Raseiniai, de vilaĝo kaj paroko Endriejavas, sur kruro aperis ulcero, kiu rezultis neelteneblan doloron. Tio daŭris jaron kaj duono. Post la votodono al la benita Barbora li tuj komencis resaniĝi. Plene li reakiris la sanon post ses semajnoj. (Enskribo № 16).
3. La 16an de majo, 1864. Agnietė Žukauskienė el vilaĝo Stripiniai, de paroko Ylakiai, de distrikto Telšiai, tri jarojn suferis pro aperitaj vundoj sur la kruroj. Doninta votpromeson, ŝi estis tuj sanigita. (Enskribo № 31).
4. La 6an de julio, 1865 Antanina Suveikaitė el paroko Židikai, de vilaĝo Salaučiai (?), disrikto Telšiai, dum tri jarojn dolorsuferis kaŭze de vunditaj kruroj, ŝi nur povis marŝi iom. Post ŝia votpromeso al Barbora ŝi tuj iĝis pli sana, la doloroj malaperis, la vundoj komencis cikatriĝi. (Enskribo № 37).
5. La 15an de junio, 1870. Ĉe Ona Baškutė el paroko Užventis, de vilaĝo Pabutkalnis, en distrikto Šiauliai, pro ektimo de freneza hundo sur ŝiaj brakoj kaj kruroj malfermiĝis dolorvundoj, kiuj tiel erodis, ke la ostoj estis elŝoviĝintaj. Tiel tio daŭris 10 jarojn. Kuraciloj de kuracistoj kaj vizitado de diversaj sanktaj lokoj estis senrezultaj. Kiam ŝi donacis lintolajn manikojn por vestaĵo de Barbora, ŝi tuj eksentis malpliantan doloron, la vundoj komencis saniĝi, kaj post ses monatoj ŝi tute estis sana. (Enskribo № 37).
6. La 14an de majo, 1873. Al Monika Klimavičiūtė, el urbeto Varniai preskaŭ ok jarojn sur la piedoj kaj brakoj ĝisoste ekzistis malfermiĝintaj vundoj. Iu fremdulo, vidante ŝian bedaŭrindan staton, konsilis ŝin votpromesi aŭ sin oferi al miraklofama Barbora de Žagarė. Tion či farinte Monika komencis senti pli bone, la doloroj rapide malkreskis, la vundoj komencis saniĝi, dum ses monatoj ŝi entute resaniĝis, restis nur cikatroj. Unu piedo restis ŝvelita iom pli longe, sed la doloron ŝi jam ne sentis. (Enskribo № 72).
7. La 4an de julio, 1874. La kruro de Barbora Trinkienė el paroko Papilė, de vilaĝo Rudikiai, en distrikto Šiauliai, estis vundokovrita dum pluraj jaroj. Kuracistoj decidis, ke ili ne povos ŝin sanigi kaj konsilis amputigi ŝian kruron, ĉar ajna kuracilo jam ne helpis. Oferinte al Barbora, la virino post 3 tagoj eksentis forpason de la tediga doloro foriranta kaj la vundoj komencis resaniĝi. (Enskribo № 80).
8. La 15an de julio, 1923. Michalina Paškevičienė kun ŝia patrino Marcijona Martinkienė alvenis el distrikto Telšiai al Žagarė por plenumi promeson fare al la benita Barbora. Michalina iun tempon suferis de terura malsano: surpiede malfermiĝis la tre grandaj vundoj, ostoj komencis diseriĝi kaj eliri eksteren, doloro fariĝis neesprimebla. Ŝi alvokis kuracistojn, sed vane. Eksciinte pri la benita Barbora, ŝi donis sanktan promeson por veni al la Malnova Žagarė. Finpreĝinte ĉe la ĉerko de Barbora ili komencis lavi la piedojn per fre ŝa akvo. La vundoj komencis malaperi, malgrandiĝis doloroj, la piedoj tiom fortigis ke eblis piediri. (Enskribo № 90).
9. La 4an de majo, 1880. Eva Bernotaitė el paroko Šilalė, de distrikto Raseiniai, du jarojn suferis enormajn dolorojn tra la tuta korpo, estis kovrita de vundoj, sencede al ajnaj medikamentoj kaj doktoraj konsiloj. Uzado de la hejmaj kuraciloj, vizitado de la sanktaj lokoj helpis nenion. Post la oferiĝo al la benita Barbora, entombigita en la preĝeja kripto de Malnova Žagarė, la vundoj komencis resaniĝi, la sano komencis reveni. Post tri semajnoj ŝi komencis plenumi ĉiujn siajn devajn taskoj sen senti eĉ etan doloron aŭ malfortecon. (Enskribo № 86).

K00-K93. MALSANOJ DE LA DIGESTA SISTEMO

1. La 15an de majo, 1856. Konstancija Pšialgovska el urbeto Kalvarija, de distrikto Telšiai, venis al Žagarė por plenumi la votpromeson al Barbora. Antaŭ tio ŝi konfesis kaj honeste pretis rakonti kiel ŝi suferis kelkajn monatojn neelteneblajn spasmojn, kiel ŝi eksentis multe pli bone kaj resanĝis doninte sanktan promeson al la benita Barbora. (Enskribo № 2).
2. La 12an de majo, 1865. Domicelė Toliušytė de parokfilio Karklėnai, en paroko Pašilė, de distrikto Raseiniai, provinco Kaunas, suferis neelteneblan dentodoloron. Post dono de la votpromeso doloratakoj tuj ĉesis. Tamen kiam ŝi decidiĝis ĉi promeson plenumi pere de alia homo, ne persone mem, la dentoj komencis dolori denove. Poste estis farita la duobla promeso. (Enskribo № 34).

L00-L99. MALSANOJ DE HAǓTO KAJ DE SUBHAǓTA HISTO

1. La 15an de majo, 1859. Ĉe Agota Girdvainienė el urbeto Kalvarija, de distrikto Telšiai, de sia juneco havis la plikon, sur la vizaĝo ekzistis la kancerformaj rozkoloraj makuloj, ankaŭ terure doloris en la ostoj. Post dono de la votpromeso al la benita Barbora, de sur ŝia vizaĝo siurprize komencis malaperi makuloj, la osto doloro trankviliĝis. (Enskribo № 34).
2. La 29an de majo, 1861. Ĉe Barbora Banevičiūtė el distrikto Šiauliai, de paroko Kurtuvėnai, de vilaĝo Eigaliai, dum duonjaro estis ŝvelinta vizaĝo kaj kolo. Medikamentoj ne helpis. Post ofero al la miraklofama benita Barbora, ŝia ŝvelaĵo mildiĝis. Kiam ŝi ekvolis rezigni ŝan promeson – sur la kruro reaperis ulcero. (Enskribo № 19).
3. Sur la vizaĝo de la vidvino Eufemija Stanevičienė el distrikto Telšiai, de paroko Seda, vilaĝo Jurgialaukis (?) aperis neresanebla absceso. Kuracisto decidis, ke pro ĝi ŝi neeviteble mortos. Post dono de la promeso al la miraklofama benita Barbora, entombigita en la preĝeja kelo en Malnova Žagarė, la absceso krevis, kaj la malsanulino resaniĝis. (Enskribo № 34).
4. La 26an de oktobro, 1885. Sur la vizaĝo de fraŭlo Jonas Klema el vilaĝo Vailabai, de paroko Viduklė, en distrikto Raseiniai, provinco Kaunas, aperinta absceso tutan jaron kaŭzis neelteneblajn turmentojn. Preskaŭ ĉiuj liaj dentoj forfalis. Helpis nek kuracistoj, nek medikamentoj, nek konsiloj, nek vizitado de magiaj lokoj. Oferinte sin al la benita Barbora, li denove eksentis bonfarton, estis tute resanigita dum kelkaj semajnoj. (Enskribo № 88).
5. La 23an, de jaguaro, 1886. Barbora Kabelienė el vilaĝo Baltrimai, de komunumo Ylakiai, de paroko Šačiai, en distrikto Telšiai, en infaneco estis tiel timigita, ke sur la vizaĝo aperis tre doloraj, ruĝaj, variolo-similaj makuloj. Medikamentoj de regionaj kaj militaj kuracistoj ne helpis, ili estis eč nekapablaj determini nomon de la malsano. Iu almozulino, kiu mem iam havis similan ruĝan makulon, rakontis oferinta al Barbora en la preĝeja kripto en Žagarė kaj estis finsanigita. La virino obeis ŝian konsilon kaj post tri semajnoj de ofero al Barbora, ŝi komencis senti pli bone kaj saniĝis tute. (Enskribo № 89).
6. La 18an de septembro, 1937. Mikalina Urmonaitė el Žagarė ekvizitinte la pastrejon de Malnova Žagarė diris, ke en 1914 ŝi malsaniĝis je iu nazmalsano. La nazo estis ŝvelita, tre ruĝa kaj ege dolora. Ŝi ne iris al la kuracisto. Tre lacigita pro malsano en 1927 ŝi venis el de vilaĝo Buivydžiai al Žagarė, kie okazis indulga festo de St. Petro. Alvenis ŝi por konfeso, preĝis, kaj la trian tagon saniĝis kaj tio jam 10 jarojn plu ne malsanas. (Enskribo № 95).

M00-M99. MALSANOJ DE LA MUSKOLO-SKELETA SISTEMO

1. La 16an de junio, 1860. Ona Petrauskienė el vilaĝo Patyrys, de paroko Endriejavas, en distrikto Raseiniai, dudek jarojn suferis pro neelteneblaj kruro-doloroj. Post la votpromesoj al la miraklofama benita Barbora tuj komenciĝis pliboniĝo, la doloro tute ĉesis. (Enskribo № 15).
2. La 28an de majo, 1861. Domicelė Sulaitė el distrikto Telšiai, de urbeto Plungė, multajn jarojn suferis pro neeltenebla osto doloro. Kvankam ŝi oferis por diversaj magiaj lokoj kaj ricevis konsilojn de la kuracistoj, nenio helpis. Doninte la votpromeson al la miraklofama benita Barbora, entombigita en la preĝeja kelo en Malnova Žagarė, ŝi baldaŭ eksentis plimildiĝon, la doloro ĉesis, kaj post kvar semajnoj ŝi tute resaniĝis. (Enskribo № 18). 
3. La 17an de junio, 1861. Vincentas Jordanas el paroko Tirkšliai, de vilaĝo Gedaičiai, en Telšiai distrikto, kelkajn jarojn suferis kruro-doloron. Medicinaj konsiloj ne helpis. Prenite votpromeson al la fama por mirakloj Barbora, li tuj saniĝis (Enskribo № 22).
4. La 29an de junio, 1861. Barbora Vaseraitė el Telšiai distrikto, de paroko Seda, vilaĝo Paukis, duonjare havis ŝvelintajn krurojn, netolereble dolorintajn. Post ŝia promeso al la miraklofama benita Barbora en la kelo de Malnova Žagarė ŝi tuj reakiris sanon. (Enskribo № 23).
5. La 26an de majo, 1862. Leono Račkauskas el vilaĝo Visdargiai, de paroko Kuršėnai, distrikto Šiauliai, ricevis la hernion kaj laŭ konsiloj de doktoro homeopato uzis medikamentojn, sed nenio helpis. Post dono de la votpromeso al famanta por mirakloj benita Barbora, dum du monatoj li reakiris la sanon. (Enskribo № 24).
6. La 26an de aŭgusto, 1862. Eva Šaveskytė el distrikto Raseiniai, de paroko Viduklė, kvin jaroj malsanis, ŝvelis kruroj, ili estis ruĝe makulitaj, ankaǔ doloris brakoj, la doloratakoj transiris al la kapo, poste – en ĉiujn artikojn kaj angiojn. La kuracado estis senutila. Doninta promeson al la miraklofama benita Barbora ŝi tuj eksentis trankviliĝi la doloron, makuloj malaperis kaj ekmildiĝis kruro. Post ses semajnoj ŝi estis preskaŭ resanigita kaj kapablis iri dekkvin mejlojn por plenumi la votpromeson. (Enskribo № 28).
7. La 28an de junio, 1865. Barbora Steponavičiūtė el paroko Rietavas, de vilaĝo Gonplaukis, en distrikto Telšiai, unu jaron suferis grandan doloron en la brakoj kaj gamboj. Post dono de votpromeso al la miraklofama benita Barbora tuj iĝis pli bona, doloro tiel trankviliĝis, ke ŝi povis baldaŭ veni al Žagarė por plenumi sian votpromeson. (Enskribo № 36).
8. La 1an de februaro, 1868.Anastazija Lukšienė el paroko Mosėdis, de vilaĝo Šaukliai, distrikto Telšiai, tri monatojn suferis pro neeltenebla doloro en la dekstra kruro en artiko de kokso. La doloro tiel turmentis, ke ŝi ne povis ok semajnojn kuŝi eĉ surflanke. Iu diris al ŝi, ke en la urbeto Seda ekzistas kuracistino, sukcese kuracanta diversajn suferojn kaj afliktojn. Tuj ŝi ekiris tien. Memstare ŝi ne povis eĉ eksidi en la čaron. La kuracistino donis pulvoron por trinki kaj ungventon por ŝmiri dolorlokojn. Uzinte pulvoron, ŝi iĝis tre malforta kaj pensis, ke ŝi ne eltenos kaj mortos dumrevene al hejmo. Ŝin veturiginta ŝia filo elpetis patrinon doni la votpromeson al la miraklofama benita Barbora en Žagarė. Kiam la filo kun lia patrino tion faris, post momento la malsanulino pliboniĝis signife. Ŝi eĉ manĝis ringobulkon kaj eksentis sin multe pli bone. Post reveno en la korton, la familianoj volis elĉarigi la malsanulinon per apogiloj, kiel antaŭ la forveturo. Tiam ŝi diris: “Lasu min pruvi al mi mem, ke mi povas sen via helpo eliri el de veturigilo. Do, ŝi montris tion, ankaŭ nokte ŝi povis dormi sur ajna flanko. Pri la vere mirakla resanigo ŝi mem rakontis veninte al Žagarė por plenumi la donitan votpromeson. (Enskribo № 40).
9. La 24an de septembro, 1869. Barbora Vaičiūnaitytė el urbeto kaj paroko Girkalnis, de komunumo Raseiniai, estis turmentita de netolerebla doloro en la artikoj de la korpo, nenio helpis. Tiam ŝi oferis sin al la benita Barbora. Subite estingiĝita doloro de artikoj transiris ŝian kapon. Ŝi tiel forte malsanis malsana, ke ne nekapablis plenumi la donitan promeson. Pri tio ŝi provis konsoliĝi ĉe siaj amikinoj. Eble post kvar semajnoj en sonĝo ununokte, antaŭ ŝi ekestis Barbora, ĉirkaŭita de sanktula eskorto, ŝi brakumis ŝian kapon kaj diris: “Nur iru tien, kien vi estis oferpromesinta“. Vekiĝinte ŝi eksentis, ke la kapo kaj la artikoj tute ne doloras. La engaĝigon ŝi plenumis sen senti eĉ la plej etan doloron. (Enskribo № 49).
10. La 24an de oktobro, 1869. Anelė Vaitkevičiūtė, 42- jaraĝa, el paroko Šiaulėnai, de vilaĝo Petrošiai, en distrikto Šiauliai, du jarojn suferis reŭmatismon de ambaŭ manoj kaj de la fingroj, ŝi estis nekapabla elteni manojn. Estis ŝi konsilita de doktoroj. Tiuj kantis la saman kanton – ne ekzistas medikamentoj kontraŭ reŭmatismo. Post dono de votpromeso al Barbora, ŝi tuj iĝis pli bona: kapabli movi siajn fingrojn, ankaŭ reŭmatismaj doloroj iom post iom kvietiĝis. (Enskribo № 50).
11. La 15an de junio, 1870. Elena Čerbaitė el paroko Užventis, de vilaĝo Bambalai, en distrikto Šiauliai, suferis neelteneblan doloron en la kruroj, ŝi ne povis piediri sep jarojn. Uzis ŝi kuracilojn preskribitajn de multaj kuracistoj. Tamen anstaŭ trankviligi la doloro eĉ pligrandiĝis. Vizitado de magiaj lokoj ankaŭ ne helpis. Oferinte al Barbora paron de ŝtrumpetoj, ŝi tuj eksentis plifaciligon. La doloro ĉesis post semajno, kaj ŝi tiom fortiĝis, ke ŝi povis piediri al preĝejo, lokita je 10 verstojn, kaj alporti la promesitan donacon. (Enskribo № 60).
12. La 16an de junio, 1870. Antanas Barkus el vilaĝo Žiburiai, de paroko Seda, en distrikto Telšiai, du jarojn suferis neelteneblan kruro-doloron. Hejmaj medikamentoj kaj kuracistaj konsiloj estis senrezultaj. Ununokte en sonĝo aperis Barbora kaj demandis, ĉu li volas esti sana. Demetinte siajn ŝtrumpetojn ŝi survestis per ili liajn piedojn. Tiam, post la faro la savintino diris: “Venu al Žagarė, venigu miajn ŝtrumpetojn.” Vekiĝinte li sentis neniun doloron, estis tute resanigita. Je alveno en Žagarė, li dankis Dion pro la sanigo pere la propeto de la benita Barbora. (Enskribo № 61).
13. La 5an de junio, 1871. Ona Urbonienė de urbeto Kalvarija suferis enorman doloron en la kruroj. Dum ses monatoj uzitaj kuraciloj ne helpis. Post la oferiĝo al la benita Barbora, ŝi tuj ĉesis senti dolorojn en kruroj, la virino resaniĝis. (Enskribo № 64).
14. La 3an junio, 1873. Liudgarda Butkevičiūtė el paroko Seda, de vilaĝo Tiĉinai, en distrikto Telšiai, sentis egan doloron en la kapo kaj ostoj, la nazo estis ŝvelita. Tio daŭris du jarojn. Kuraciloj ne funkciis. Konsilita de iu ŝi turnis sin al la benita Barbora, promesinte viziti ŝin, se baldaŭ ŝi saniĝos. De tiu momento ŝi eksentis mildigintan doloron kaj fine ŝi resaniĝis. (Enskribo № 74).
15. La 3an de junio, 1929. La dudekjara Ona Jonaitytė el urbeto Rozalimas ekde infaneco malsanis: ne movis artikojn kaj ĝis 5 jaroj ne promenis tute. Uzitaj banproceduroj iomete ŝin fortigis, tamen ŝi estis tiel malforta, ke post ekmoviĝo tuj alteriĝadis. Post dono de la votpromeso al la benita Barbora, ŝi iĝis multe pli forta, eĉ el Rozalimo perpiede dum 1,5 de tago venis al Žagarė. (Enskribo № 94).

N00-N99. MALSANOJ DE URINA KAJ REPRODUKTA SISTEMO

1. La 29an de junio, 1869. Ona, la filino de Elžbieta Stumbrienė el paroko Laižuva, de vilaĝo Auksūdis, en distrikto Šiauliai, malsanis tutan jaron, suferis nelteneblan ventrodoloron, kvazaŭ pro tuberkulozo kun sufoko, ankaŭ kelkfoje estis urina reteno. Medikamentoj ne helpis, ŝi ne sciis kion fari. Tiam venis la ideo doni la votpromeson al la miraklafama benita Barbora en Malnova Žagarė. Post tiu ago ŝi tuj eksentis mildigon, la ŝtono, kiu estis la kaŭzo de malsano, forĝis el la intestoj. (Enskribo № 45).

O00-O99. GRAVEDECO, NASKO KAJ POSNASKA REFORTIĜO

1. La 16 an de aŭgusto, 1859. Petronėlė Venckienė el vilaĝo Geraičiai, de paroko Kalvarija, en distrikto Telšiai, post komplika nasko fariĝis senespera malsanulino. Post la votpromeso al la miraklofama benita Barbora ŝi tuj eksentis plifaciligon kaj komencis resaniĝi. (Enskribo № 11).

Q00-Q99. DENASKAJ MISOJ, MISFORMAĴOJ KAJ KROMOSOMAJ MALNORMALAĴOJ

1. La 24an de majo, 1853. La edzino de nobelulo Liudvikas Mościcki, Ona el grandbieno Maldeniai, de paroko Tryškiai, en distrikto Šiauliai, deklaris, ke ŝia malsano, laŭ medicina scienco, estas nekuracebla: ŝi suferis dolorojn dum pli ol jaro, uzitaj diversaj medikamentoj estis sen rezultaj. Ŝi donis promeson al benita Barbora, tuj eksentis pliboniĝon kaj tute resaniĝis. (Enskribo № 1).
2. La19an de.januaro 1871. La fratina filino Bronytė de Marijona Goštautaitė el paroko Kuliai, de vilaĝo Šimuliai, en distrikto Telšiai, ekde naskiĝo estis tre malsaneca, la kapo estis kvazaŭ tuberplena, ĉiam estis ege doloris gamboj. Tio daŭris eble 4 jarojn. Nek hejmaj medikamentoj, nek sanigado de kuracistoj prezentis eĉ ne etan esperon. Post dono de la votpromeso al Barbora, Bronytė tuj eksentis miraklan plifaciligon, ekhaltis la doloro, ŝi komencis saniĝi, kaj baldaŭ estis tute resanigita. La onklino por plenumi promeson alvenis kun Bronytė al Žagarė por preĝi en la kelo ĉe la korprestaĵoj al la benita Barbora kaj aŭdis la sanktan meson en la preĝejo por danki Dion por sano, perpete de Barbora. (Enskribo № 62).
3. La 17 de oktobro, 1871. Janis Švelis, la latvo el vilaĝo Alkiškiai, de paroko Akmenė, en Šiauliai distrikto, zorgis pri 2-jara filo Augustinas, malsana preskaŭ ekde la naskiĝo. Hejmaj herboj kaj kuracistaj konsiloj ne helpis. Loĝante en la Ĵemajtio, inter katolikoj li aŭdis pri la mirakla benita Barbora en Žagarė. Li faris promeson oferi rublon, firme kredante, ke lia filo estos sanigita. Do, tio okazis. La infano tuj komencis senti pli bone kaj saniĝis tute. (Enskribo № 67).
4. La 20 de Junio, 1874. Petronėlė Kazlauskaitė el paroko Luokė, de vilaĝo Pašatrija, en distrikto Telšiai, ekde naskiĝo ĝis la trijara aĝo estis nekapabla piediri. Post kvar tagoj ekde oferdono al la benita Barbora de Žagarė ŝi povis piediri. (Enskribo № 78).
5. La 5. Junio. 1871. Ona Labžentienė de urbeto Kalvarija, en Telšiai distrikto, duonjaron iam havis idropsion. Ŝi nekapablis sin kontroli, pro malforteco ŝi estis kvazaŭ morta. Iu konsilis ĉirkaŭi la malsanulinon per rubando de la benita Barbora. Kiam tio ĉi estis farita, la akvo tuj komencis retiriĝi, ĉesis la doloro de kruroj, la virino resaniĝis. (Enskribo № 63).

S00-S98. VUNDIĜOJ, VENENIĜOJ KAJ POSTSEKVOJ DE EKSTERAJ KIALOJ

1. La 25an de aprilo, 1925. Barbora Milevičienė el la vilaĝo Purviai, apartenanta al la paroko Papilė, en pastrejo de Malnova Žagarė rakontis, ke ŝian kuzon, dekkvinjaran Jonas Lastauskas de Akmenė en 1894 trafis la kuglo en la bruston. Li estis prenita al kuracistoj de Joniškis, kiuj konkludis ke por la knabo restis vivi nur tri horoj. Jonas ekaŭdinte tiujn vortojn, komencis voki propeton de Barbora. Estante tre malforta li tuj ekdormis. Post vekiĝo matene li sentis sufiĉe bone: nek la vundo doloris, nek kuglo en lia korpo dolorigis. Kuracistoj forlasis lin tuj hejmen. La kuglo restis tie, kie ĝi eniĝis, sed ne montris iun danĝeron por la vivo. (Enskribo № 92).

Z00-Z99. FAKTOROJ, KIUJ NE NESPECIFE INFLUAS LA SANSTATON

1. La 12an de majo, 1865. Kotryna Toliušytė el paroko Pašilė, de parokfilio Karklėnai, en distrikto Raseiniai, du jarojn sentis severan doloron en la brusto kaj grandan malforton irantan al sveno, ŝi estis nekapabla piediri pro malforto. Post la votpromeso al benita Barbora komencis ŝia pliboniĝo. (Enskribo № 33).
2. La 22an de septembro, 1869. Domicelė, la edzino de Jonas Paulauskis, el paroko Plungė, distrikto Telšiai, dum sep jaroj suferis pro malforteco, subite febris, post kio ŝi iĝis nekredeble malforta. Ŝi plenumis doktorajn konsilojn, ne avaris monon al ili, sed la plibonigo ne alvenis. Ŝi vizitis multajn lokojn famaj pro mirakloj. Fine ŝi turnis sin al la benita Barbora. Post tiu ago la malforto baldaŭ tute malaperis. Tion ŝi konfesis alveninte pro sia votpromeso: rezervi St. Meson kaj preĝi ĉe la tombo de Barbora. (Enskribo № 48).
3. La 6an de junio, 1871. Al Domicelė Urbonienė el paroko Alsėdžiai, de vilaĝo Paburgė, en distrikto Telšiai, pro ektimigo komenciĝis grandega kapdoloro daŭranta ĝis senkonscieco kaj ventropikado. Al kuracistoj ŝi donis 7 arĝentajn rublojn, tamen la sano ne pliboniĝis. Oferinte sin al la benita Barbora, ŝi tuj pliboniĝis, kaj fine reakiris la sanon. (Enskribo № 65).
4. La 16an de junio, 1872. Barbora Kontrimaitė el distrikto Raseiniai, de paroko Rietavo, el vilaĝo Lozoriai dum ok jaroj suferis grandan korpoperdon kaj malfortiĝon. Longe uzitaj kuracistaj medikamentoj, samkiel hejmaj – ne helpis. Vizitis ŝi lokojn, nomatajn miraklaj, sed la sano ne pliboniĝis. Doninte la votpromeson al la miraklofama Barbora, ŝi tuj eksentis pli sana kaj tute resaniĝis. (Enskribo № 69).
5. La 28an de junio, 1872. Antanina Šaltanienė el paroko Kražiai, de vilaĝo Sodalė, en distrikto Raseiniai, malsanis 3 jarojn. Ne povis ŝi leviĝi el la lito, spertis severan doloron tra la tuta korpo. La malsano pli fortiĝis, neniu kuracilo helpis. Nokte en sonĝo ŝi ekaŭdis voĉon: “Iru al Žagarė al la benita Barbora kaj vi ekestos sanigita.” Kredinta je sonĝo, ŝi oferpromesis por viziti la lokon. La doloro komencis malfortiĝi, baldaŭ ŝi venis al Žagarė por plenumi la promeson. (Enskribo № 70).
6. La 25an de aprilo, 1925. Ona Pračkienė, kiu vivis en Anglio, serioze ekmalsanis. Antaŭ la Kristnasko, en la jaro 1924 kuracistoj proponis fari operacion. Alie, ŝi ne restos vivi. La operacio devis esti malfacila, la virino rifuzis ĝin. La patrino de Ona faris la votpromeson al la benita Barbora. Ankaŭ la filino votpromesis al Barbora, kaj la patrino dankis Dion, ĉar ŝia filino restis sana, evitis operacion. Ambaŭ ili dankis al Barbora pro ŝia potenca propeto ĉe la Sinjoro Dio. (Enskribo № 93).

KAZOJ DE LA REALA VIVO

1. La 18an de oktobro, 1867. Aleksandra Choževska, la vidvino el distrikto Raseiniai, de paroko Kražiai, piediris plenumante vilaĝkuracistajn devojn kaj estis atakita de du rabistoj, al kiuj por savi sian vivon, ŝi fordonis ĉion, kion ŝi havis kun si, la monon kaj oran ringon. Tamen ili ne forlasis la viktimon, decidis mortigi ŝin. Unu kaptis ŝin je la kolo, la alia ekserĉis ŝnuron. Je tiu horora momento la vilaĝkuracistino sukcesis doni la votpromeson al Barbora. La rabistoj tuj kvazaŭ rigidiĝis: la unua deprenis la manon de ŝia kolo, la dua ankoraŭ tenis la virinon ĉe ŝia mantelo, tamen jam pli milde. Reviviginta per mirakla espero de Barbora, la vilaĝkuracistino per la lastaj fortoj elglitis de sia mantelo, eskapis de la manoj de rabantoj, lasante sian veston. Ši kaŝiiĝs en la arbara densejo ĉe la malluma meznokto.

Malfeliĉo de kuracistino

Dum la ofico ŝi iris tra l’bosko

Ne tre antaŭlonge, ĉi-tiu-somere.

Vesperiĝas, la sunlumo foriras,

Ekas la nokto – iĝas malĝoje.

Tiel ŝi meditis tiutempe.

Miksiĝis kun mallumo ŝiaj pensoj.

Kiam rabisto aroga kaptis ŝian kolon.

Sukcesis ĵus nur diri ŝi- “Jesuo! Maria! “

Virino provis savi sian vivon,

Arĝenton kaj oron fordonis ŝi multege –

Nenio helpas, ili devas ŝin sufoki.

Unu krias ŝin kaptinte: “Necesas kuntiri la ŝnuron!”

– Sankta Barbora, la fama por mirakloj,

ĉiujn helpas vi, vidvinon vi defendu –

Ŝi haste la sanktan nomon diris,

Tuj eksentis ŝi ŝultrojn malfiksitaj.

Post la ricevo de la sanktula helposigno

Forglitis ŝi el  teruraj manoj de l’murdistoj.

La favorkora Dio, dankon al Vi,

laŭ via volo evitis mi danĝeron.

Sankta Providenco min mirakle helpis,

Do, mi promesis anonci pri tio al popolo

Nun kaj ĉiame kaj eterne

Ĉiu matene, leviĝinte, ĝis fermos mi okulojn.

(Enskribo № 39).

2. La 14an de decembro,1940. Veninta al la pastrejo de Malnova Žagarė el urbo Kaunas, monaĥino fratulino Marija Scholastika (Filinoj de l’ Koro de la Virgulino Maria) raportis , ke ĉe ili en Kaunas kunestis fratulino Teresė, 21-jaraĝa. Ŝi prepariĝis por la Eternaj votoj. Antaŭ tio ŝi havis 8-tagan enkoncentriĝon, kiun finis la 8an de decembro, je la dua horo posttagmeze. Teresė matene donis la eternan voton kaj volis iri por Adorado en la preĝejon, sed ordone de gvidanta fratulino ŝi, kiel ne tre sana, ekkuŝis por ripozi, kaj la saman vesperon, proksimume je duono de la sepa mortis. La nokton inter 8 kaj 9 de decembro Teresė aperis dum sonĝo ĉe gvidanta fratulino. La demando – “Je kiu ni decus preĝi por nia patrujo Litovio? – Teresė diris: “Vi havas vian sanktulinon Barbora Žagarietė, ŝin vi demandu. Vekiĝinte la ĉefulino povis rememori nek nomon, nek familinomon, ĉar ŝi neniam aŭdis pri Barbora de Žagarė. Longan tempon ŝi menciis al neniu pri la sonĝo. La 9an de decembro la subkonscio de la sama fratulino kvazaŭ ripetis, ke la nomo estas Barbora. Tion poste konfirmis Patro Kudirka, la pastro, kiu sciis pri la benita Barbora en Žagarė. Por raporti tiun okazon kaj propreĝi sendis min al Žagarė nia gvidanta fratulino. Registris pastro K. Gedvila. (Enskribo №. 97).