მოტეიუს ვალაჩიუსი (1801 – 1875) – ჟემაიტელი ეპისკოპოსი, განმანათლებელი, მწერალი, ფხიზელთა საზოგადოების ორგანიზატორი.

მოტეიუსი იყო მეოთხე შვილი მიკოლასის და ონა ვალანჩიუსების ოჯახში.დაიბადა 1801წ. 28 თებერვალს. სოფელ ნასრენაიში, სალანსკის მაზრაში, ტელშიაისკის დაბაში. XIX საუკუნის დასაწყისში ვალანჩიუსების ოჯახი ნასრენაიდან გადავიდა სოფელ კლაუსგალვიაი-მესედჟაიში. მოტიუსი სწავლობდა ჟაემაისკის დომინიკანურ გიმნაზიაში (1816 – 1821წწ.) შემდგომში (1822-1824) – ვარნიაიში, ხოლო 1824-1828წ. ვილნიუსის სასულიერო სემინარიაში.

1828წ. 1 სექტემბერს ვილნიუსის კაფედრალურ ტაძარში კურთხეულ იქნა მღვდლად. მსახურობდა კაპელანად მოზირის სკოლებში (დღევანდელი ბელორუსია, გომელის მხარე), კრაჟიაი (1834-1840). იყო ვილნიუსის (1840-1842) და პეტროგრადის (1842-1844) სასულიერო აკადემიის პროფესორი. 1845 წლიდან 1850 წლამდე იყო ვარნიაისკის სასულიერო აკადემიის რექტორი. 1850-1875წ. ხელმძღვანელობდა ჟემაიტიის ეპარქიას.

ღვთისმსახური გარდაიცვალა 1875წ. 17 მაისს. დასაფლავებულია კაუნასის კაფედრალუს ტაძარში – ბაზილიკაში.

ეპისკოპოსის თანამდებობაზე 25 წლის განმავლობაში  მსახურების დროს მ. ვალანჩიუსის მიერ ხელდასმულ იქნა მღვდლად 550 სემინარიელი, მირონცხების საიდუმლოს აზიარა 700 ათასზე მეტი ბავშვი. ააშენა 50 ეკლესია. ჟემაიტიის ეპისკოპოსად ყოფნის დროს ზრუნავდა ლიტვის მრევლის სკოლების, მცირე ბიბლიოთეკების, წიგნის მაღაზიების მშენებლობაზე. ორგანიზება გაუკეთა სიფხიზლის აქციას, რომლის მეშვეობითაც ლიტვაში ორი წლის განმავლობაში მოიხმარდნენ 8-ჯერ ნაკლებ არაყს.

ლიტვის პრესის აკრძალვის წლებში (1864-1904) დააარსა და ხელმძღვანელობდა წიგნის გამავრცელებელ საზოგადოებას.

მ. ვალანჩიუსმა დაწერა 50 წიგნამდე რომელთაგან უფრო მნიშვნელოვანია: „ჟემაიტიის ეპარქია“ (ორი ნაწილი), «Kantyczkos», «პალანგის უზე», «ანტას ტრეტინინკასის მოთხრობები», «წიგნი ბავშვებისათვის», «წიგნი დიდი ადამიანებისთვის» და სხვ…

მ. ვალანჩიუსი-ლიტვის ლიტერატურის ფუძემდებელი, დოაქტიკური პროზის ცნობილი ავტორი.

 (ბიოგრაფია მოწოდებულია საფუძველზე: http://samogitia.mch.mii.lt/mpkelias/ASMENYS/valancius.lt.htm)

მსახურ ღვთისა ბარბორა ჟაგარსკას მფარველობით მომხდარი სასწაულების სარეგისტრაციო წიგნი[1].

ძველი დროიდან ბარბორას ნეშტი ძველ ჟაგარაში განთქმულია სასწაულებით, ოღონდ თუ არ მოხდა მათი ჩაწერა, ისინი იცვლებიან და მალევე აღარ სჯერათ მათი. ეს რომ არ მოხდეს და მიმდინარე დროს სასწაულთა დამახსოვრების მიზნით, როდესაც უფალს მოუნდება დაასაჩუქროს ეს ნაწილები საზოგადოების პატივისცემით, გავალებთ შენ ჩვენო ქრისტეზე შეყვარებულო ეკლესიის წინამძღვარო, ამ წიგნში პოლონურ ენაზე ჩაწერე ყველა სასწაული  მოვლენა, რომელიც მოხდა ან მოხდება ბარბორას საფლავთან.  ჩასაწერად ყურადსაღებია მონაყოლი, რომელიც იმსახურებს ნდობას,  მორალურ და ღვთისმოსავ მოწმეთა, რომლებმაც სასწაულთა მდგომარეობა გაიგეს ისე, რომ ეჭვის ჩრდილის გარეშე უცებ შეუძლიათ გაიმეორონ ისინი ფიცის ქვეშ, თუ სასულიერო ხელმძღვანელობა გადაწყვეტს, რომ ეს აუცილებელია.  

(მოტეიუს ვალაჩიუსი ჟემაიტელი ეპისკოპოსი, ვერნიაი, 1860).

[1] ჩანაწერები წიგნში, რომელიც შემოიღეს ეპისკოპოს მ. ვალანჩიუსის დროს, გაკეთებულიქნა 1860-1940 წ. დაწვრილებით ამ წყაროს შესახებ იხ. სტატია ი. ბორუტი, ი. კაპიტენე, ა. კატილიუსი სნ; ლიტვის კათოლიკური აკადემიის ყოველკვირეული, ვილნიუსი, 2000 ტ. 16 გვ, 443–453. უმეტესად წარმოდგენილია იმ ადამიანთა მოწმობა, რომელთაც შეემთხვა ეს სასწაულები. სარეგისტრაციო წიგნში ჩვეულებრივ აღინიშნებოდა რამოდენიმე, როგორც ამტკიცებდნენ საიმედო მიწმე, მათ შორის გვხვდება კონკრეტული სასულიერო მოღვაწეები. მოვლენების უფრო დაწვრილებითი აღწერა-ზემოთაღნიშნულ წყაროში.

A00-B99. ზოგიერთი ინფექციური და პარაზიტული დაავადებები

1. 1860წ. 26 ივნისი. ბარბორა კანვოვსკა ენდრეიავას რასეინსკის დაბიდან 28 წელი წვალობდა ციებ-ცხელებისგან. წამლები არ მოქმედებდნენ. ბარბორასადმი აღთქმის დადების შემდეგ ციებ-ცხელებამ დატოვა სხეული (ჩანაწერი № 17).
2. 1862წ. 29 აგვისტო. მარიონა მაცეიაუსკენეს სხეულზე, ტელშიაისკის მაზრის ქალაქ კალვარიიდან გულის ქვეშ გაეზარდა მტკივნეული ჩირქოვანა. რამდენადაც ჩირქოვანების სფეციფიური მკურნალობა არ არსებობს ის ასრულებდა ყველა გაგონილ რჩევას, რათა როგორმე გაექრო ტკივილი, მაგრამ ვერავითარ შვებას ვერ გრძნობდა. ასე წვალობდა მთელი ხუთი წელი. როგორც კი აღთქმა მისცა ბარბორას, ჩირქოვანა მაშინვე გასკდა.

(ჩანაწერი №  30.)

3. 1864წ. 16 მაისი. ანტანინა შიმაიტენე სოფლიდან კლეიშიაი ჟიდიკსკის მრევლიდან ტელშიაისკის დაბიდან სამი წლის განმავლობაში იტანჯებოდა ჩირქოვანებისგან ფეხებზე და არ შეეძლო ფეხით სიარული ხელჯოხების გარეშე. ბარბორაზე აღთქმის მიცემის შემდეგ, რომელიც დასაფლავებულია სტაროჟაგარსკის ეკლესიაში და შორეულ მხარეებში განთქმულია თავისი სასწაულებით, უცებ განიცადა შემსუბუქება და ნელ-ნელა ერთი წლის განმავლობაში სრულად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 32).
4. 1871წ. 10 ივნისი. ანგეტე იარამინენე სოფელ სარაკაიდან გადუნაის მრევლიდან ტელშიაისკის მაზრიდან გვიამბობს ორ მოვლენაზე. მარიციონე პატკევიჩიუტეს თეძოზე გაეზარდა ჩირქოვანა – ძალიან მტკივნეული და არ ექვემდებარებოდა მკურნალობას. მიუხედავად იმისა, რომ ექიმები მას მკურნალობდნენ 3 თვის განმავლობაში, ის უიმედოდ კვდებოდა. როგორც კი ამ ქალმა დააწყო შესაწირი ნეტარე ბარბორასათვის, გაქრა სისუსტე, ხოლო ჩირქოვანა გასკდომის გარეშე გაქრა და ქალი განკურნებულ იქნა.

მეორე მოვლენა: დომიცელე ვირშელენე იყო პარალიზებული, სრულიად უმწეო, საწოლიდან ვერ დგებოდა 2 თვის განმავლობაში. მთელი სხეული გაუსივდა. ღთისკურთხეულ ბარბორას მისცა თუ არა აღთქმა ის უცებ გამოკეთდა და დომიცელე სრულად გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 66).

5. 1870წ. 6 ივნისი. ონე ჟაკაიტეს, ვერშნიაი შიაულიაის მაზრის ქალაქიდან, ძალიან ატკივდა მკერდი. მან სთქვა, რომ ეს არის შეშინებისგან გამოწვეული ავადმყოფობა. ის რვა თვე იტანჯებოდა აუტანელი ტკივილებისგან, რომელსაც თან ახლდა ძლიერი სისუსტე. ნეტარ ბარბორასადმი აღთქმის დადების შემდეგ ტკივილი მკერდიდან გადავიდა ფეზებზე. გაუჩნდა ჩირქოვანები, რომლებიც შემდგომ გაიხსნენ, გამოვიდა ჩირქი, რის შემდეგაც ტკივილმა იკლო და ჭრილობა შეხორცდა. ქალი სრულად გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 56).
6. 1939წ. 29 ივნისი. ონა ნავაგრეცკენეს აკმიანის მაზრის სოფელ ვენციშკესიდან, რომელიც მკერდით აჭმევდა ახალშობილ ბავშვს, 1933წ. ივნისის ბოლოს და ივლისის დასაწყისში გამოეზარდა ჩირქოვანა, რიშ შემდეგაც ორივე სარძევე ჯირკვალზე გაეხსნა დიდი ჭრილობები. ის იყო მისული აკმიანეს და მაჟეიკსკის მაზრების საავადმყოფოების ორ ექიმთან. მათ უთხრეს, რომ მხოლოდ ოპერაციის შეუძლია მისი მდგომარეობის გაუმჯობესება. 1934წ. 29 ივნისს მან ჟაგარაში მოინახულა ბარბორას საფლავი. აქ მან იგრძნო გამოკეთება. რამოდენიმე დღის შემდეგ ქალი სრულად გამოჯანმრთელდა. მაგრამ 1936წ. ბოლოს ავადმყოფობა განახლდა. ქალის ქმარმა იონას ნავაგრეცკისმა გადაწყვიტა, რომ რეციდივის მიზეზი ის იყო, რომ მომხდარი სასწაულის შესახებ ეკლესიამ არ იცოდა. ჟაგარის ეკლესიაში მუხლებზე მდგარი სთხოვდა ბარბორას განეკურნა მისი ცოლი. პირდებოდა, რომ ზედიზედ სამი დღე ამავე მდგომარეობაში აღასრულებდა ლოცვას «გიხაროდეს მარია». ცოლი გამოჯანმრთელდა 1938წ. დეკემბრის ბოლოს (ჩანაწერი № 96).

C00-D48. ახალი წარმონაქმნები

1. 1870წ. 27 მაისი. ტომას ლაქშტასს კაუნასის გუბერნიის, ტელშიაისკის მაზრის ქალაქ კარვალიიდან ბასშვობიდან ტკიოდა ჯორკვლები ნიკაპისქვეშ, რომლებიც მას თითქმის ახრჩობდნენ. შეტევები გრძელდებოდა ორი სამი კვირა, წლის განმავლობაში ორ-სამჯერ, მთელი ათი წლის განმავლობაში. მას ექიმებისთვის არ მიუმართვს. ტკივილებს იყუჩებდა სახლში, მაგრამ სრულად ვერ ირჩენდა. ერთმა ღარიბმა მას ურჩია ნეტარი ბარბორასადმი შესაწირის გაკეთება. ტომასი წავიდა ჟაგარაში, ბარბორას ნაწნავები გაისვა მტკივნეულ ჯირკვლებზე. მას შემდეგ არც წანაზარდები და არც მახრჩობელი შეგრძნება არ გამეორებულა. (ჩანაწერი № 51).
2. 1872წ. 29 მაისი. თვადი შიაულიაის მაზრიდან კონსტანტინას სტულგინსკისი, ბაბალიშკეს კურტუვენსკის მაზრელი იოკუბასის ვაჟი, ბავშვობიდან, თავისი მშობლებისგან – იოკუბასისგან და კოტრინასგან, მატუსიავიჩიუსების და სტულგინსკისების ოჯახის წარმომადგენლები, ესმოდა სასწაულებზე, რომლებიც გადახდენიათ მათ ან სხვა ხალხს ბარბორას მადლიერებით ძველი ჟაგარიდან. სასწაულები მასაც მოუვიდა: «1) 1865-1869წწ. მე მძიმედ ვიყავი ავად და ექიმები ჩემს ავადმყოფობას უწოდებდნენ ხან კიბოს, ხან კი სხვა საშინელ დაავადებას; მთვარი ექიმის ნებით, ბარბორას მფარველობით, მე თვითონ, ექიმების რჩევის გარეშე, ვპოვე ეფექტური წამალი, რომლისგანაც გამოვჯანმრთელდი; 2) 1863წ. ივლისში და 3) 1871წ. 14 ივნისს, როდესაც ჩემი არაკეთილმოსურნეთა მონდომებით, ჩემი ღირსების და ინტერესებისთვის ყველაზე კრიტიკულ მომენტში სტაროჟაგარსკის ეკლესიაში ჩემთვის  ჩატარდა წმინდა წირვა – იმავე დღეს მე ხელმძღანელობისგან მივიღე კეთილგანწყობილი განკარგულება – ჩემი მონდომების გარეშე, ყოველგვარი ადამიანური ჩარევის გარეშე, მხოლოდ უზენაესი მსაჯულის ნებით, ბარბორას მადლიერებით, მფარველობით და დახმარებით. ასევე სხვადასხვა საოჯახო საქმეებში, ჭეშმარიტი რწმენით, გულითადად მივმართავ ბარბორას მეშვეობით   უფალს დახმარებისთვის და საოცრად ვიღებ ყველაზე ეფექტურ დახმარებას, რჩევას და  მხარდაჭერას». (ჩანაწერი №  68).
3. 1876წ. 23 ივნისი. პიატრას შემეტისს ჟემალსკის მაზრის ტელშიაისკის დაბის ლელაიჩიაის სოფლიდან სამ თვეში სახეზე გამოეზარდა სიმსივნე. ექიმებმა უთხრეს, რომ ეს არის კიბო და შეაშინეს, რომ ის განუკურნებელია. შეხედა რა, რომ ადამიანური ძალები და მეცნიერება უძლურია დაუბრუნოს მას ჯანმრთელობა, პიატრასმა მიმართა ღმერთს, ლოცულობდა ბარბორას მეშვეობით ცოდვათა განწმენდაზე და მფარველობაზე. იმ მომენტიდან მისმა მდგომარეობამ დაიწყო გამოსწორება. სრულად განიკურნა სამ კვირაში. (ჩანაწერი № 83).

D50-D89. სისხლის,  სისხლმბადი ორგანოების დაავადებები და იმუნური მექანიზმის ჩამრთავი გარკვეული დარღვევები

1. 1874წ. 12 ივლისი. მარციონა სტრიპინაიტიტე ილაკსკის დაბის ტელშიაისკის მაზრის სოფელ პეტრიკაიდან ცხრა წელი წვალობდა ტუჩებიდან და ცხვირიდან სისხლდენით. მთელი სხეული დაფარული ქონდა მტკივნეული წყლულებით. ის ღარიბი იყო და მკურნალობდა მხოლოდ სახლის საშუალებებით. ამ დროის განმავლობაში ავადმყოფობამ მას წაართვა ძალღონე გონების დაკარგვამდე. ერთხელ სიზმარში ვიღაც მოხუცმა ურჩია მას მიემართა ღვთითკურთხეული ბარბორასათვის ჟაგარიდან, რომ მას ეშუამდგომლა ღვთის წინაშე და ის გამოკეთდებოდა. მან დაუჯერა ამ რჩევას და იქვე იგრძნო უკეთესობა. ძალა თანდათან ემატებოდა, სისხლდენა თანდათან შეწყდა, წყლულები შეხორცდა. დარჩა მხოლოდ შინაგანი ტკივილები, რომლებიც არ იყვნენ ისეთი მტკივნეული როგორც ადრე. ის ჩავიდა ჟაგარაში ღვთის თაყვანისაცემად და ღვთისგან კურთხეულ ბარბორას საფლავთან მადლობის სათქმელად საოცარი განკურნებისთვის. (ჩანაწერი № 81).

F00-F99. ფსიქიკური და ქცევითი აშლილობები

1. 1870წ. 6 ივნისი. ონა ბაზარენეს ლელიაისკის მაზრის რესეისკის დაბის სტრაგინტრასის სოფლიდან შიშისაგან და დაძაბულობისგან დაემართა ისეთი გონების დაბინდვა, რომ ზოგჯერ საჭირო ხდებოდა მისი შებოჭვა, იმიტომ, რომ ის რასაც კი მისწვდებოდა ყველაფერს ხევდა ნაწილებად, ხევდა ტანსაცმელს და თავზე თმებს იგლიჯავდა. ბავშვებს ანარცხებდა მიწას. ასე გრძელდებოდა ათი თვე. ახლობლებმა არ იცოდნენ რით ეშველათ და დაუდეს აღთქმა ჟაგარელ ბარბორას. როგორც კი მათ ეს გააკეთეს, ქალს დაუბრუნდა გონება და ის სრულად გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 57).

G00-G99. ნერვული სისტემის დაავადებები

1. 1856წ. 26 ივნისი. ბარბორა პალტაკაიტეს შიაულიაის მაზრის ვაიგუვსკის დაბიდან გააჩნდა ფეხის კონტრაქტურა. დაუდო თუ არ აღთქმა ნეტარ ბარბორას, მან უცებ იგრძნო გაუმჯობესება, შეძლო ჟაგარაში ჩასვლა და მიცემული აღთქმის შესრულება. (ჩანაწერი № 3).
2. 1859წ. 25 მაისი. სესილია ნუგარენე პატარა ქალაქ კალვარიიდან რვა წელი იყო პარალიზებული. დაუდო თუ არ აღთქმა ნეტარ ბარბორას, ქალმა უცებ იგრძნო უკეთესობა და შემდგომში სრულად გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 6).
3. 1859წ. 25 ივლისი. პეტრონელე ალესკაიტეს ტელშიაისკის მაზრის პატარა ქალაქ კალვარიიდან გააჩნდა ფეხის კონტრაქტურა. და გარდა ამისა ის ხშირად ავადმყოფობდა. ნეტარე ბარბორასადმი აღთქმის დადების შემდეგ მალევე შეძლო სიარული ხელჯოხის გარეშე, თითქოს ის არც არასდროს დასჭირვებია (ჩანაწერი № 8).
4. 1859წ. 20 აგვისტო. აგორა ბარტკენე ტელშიაისკის მაზრის პატარა ქალაქ კალვარიიდან იტანჯებოდა ძლიერი თავის ტკივილებით რომელსაც ის მიყავდა გონების დაბინდვამდე. დაუდო აღთქმა ნეტარ ბარბორას და სრულად გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 12).
5. 1860წ. 26 ივნისი. მონიკა ჟემგულიტე რასეინსკის მაზრის პატარა ქალაქ ენდრეიავასიდან გაწამებული იყო იმით, რომ ჰქონდა ფეხის კონტრაქტურა. განიცდიდა რა ძლიერ ტკივილებს ის სამი წელი ვერ დადიოდა ხელჯოხების გარეშე. როგორც კი დაუდო აღთქმა ნეტარ ბარბორას უცებ გამოჯანმრთელდა. ჟაგარაში ჩასულმა გულწრფელად მოყვა ეს ყველაფერი. (ჩანაწერი №  14).
6. 1861წ. 16 ივნისი. მაგდალენა ჟობერენეს შიაულიაის მაზრის პატარა ქალაქ ვაიგუვადან ჰქონდა ფეხის კონტრაქტურა და ნახევარი წლის განმავლობაში მედიცინა ვერაფრით შველოდა. დაუდო თუ არ აღთქმა ნეტარ ბარბორას, მან უცებ იგრძნო გაუმჯობესება (ჩანაწერი № 21).
7. 1862წ. 28 ივლისი. პეტრონელე ალეისკაიტე შიაულიაის მაზრის კალვარიის დაბიდან ოთხი თვე იტანჯებოდა გაუსაძლისი თავის ტკივილებისგან და ამის გამო განიცდიდა ძლიერ სისუსტეს. ექიმებმა უთხრეს, რომ უძლურნი იყვნენ და ის მოკვდებოდა. ნეტარე ბარბორას, დასაფლავებულს სტაროჟაგარსკის ეკლესიის მიწისქვეშ, მისცა თუ არა აღთქმა მისი ჯანმრთელობა გამოკეთდა. ოთხი კვირის შემდეგ მან შეძლო გადაელახა თხუთმეტი მილი, რომ შეესრულებინა დადებული აღთქმა. (ჩანაწერი №  26).
8. 1862წ. 28 ივლისი. დომიცენე ალეისკაიტე ტელშიაისკის მაზრის პატარა ქალაქ კალვარიიდან მრავალი წლის განმავლოვაში იტანჯებოდა ავადმყოფობისგან და პრაქტიკულად ბრმა იყო ცალი თვალით. აღთქმის მიცემის შემდეგ იგრძნო, რომ ავადმყოფობამ უკან დაიხია და მხედველობა გაუუმჯობესდა (ჩანაწერი № 27).
9. 1865წ. 26 მაისი. ურშელე ალეკნაიტეს ტელშიაისკის მაზრის სოფელ დიმგაილიაიდან ჰქონდა მარჯვენა ფეხისა და ხელების კონტრაქტურა. დაუდო თუ არ აღთქმა ნეტარ ბარბორას, ის იქვე გამოკეთდა. ფეხი გაეშალა ისე, რომ თვითონ შეძლო ჟაგარაში ჩასვლა და ლოცვა. დარჩა ხელების კონტრაქტურა. (ჩანაწერი № 35).
10. 1869წ. 7 მისი. ონა ვიშნიაუსკაკეს (65 წელი) პატარა ქალაქ კრეტინგიდან, ქალიშვილი ანასტასისა და მარიონისა, კაუნასის გუბერნიის ტელშიაისკის მაზრის კარტენსკის დაბის მოსახლეს უეცრად დაეწყო აუტანელი ტკივილები სახის და თავის არეში. მან მოინახულა სასწაულებით განთქმული ადგილები, მაგრამ ვერაფრმა ვერ უშველა. ტკივილისგან სახე დაებრიცა და დარჩა ასეთი ხუთი წლის განმავლობაში. ერთხელ ღამე სიზმარში მან იხილა ქალი, რომელმაც უთხრა: «თუ გინდა იყო ჯანმრთელი გაიღე შეწირულობა ბარბორასთვის ჟაგარაში». «აბა როგორ შევძლემ ამას მე ასეთი სუსტი, თანაც ასე შორს ვცხოვრობ», – უპასუხა მან. უცნობი დაჟინებით უმტკიცებდა: «შენ შეგიძლია გამოჯანმრთელება, ვიდრე გაქვს თავისუფალი დრო». ეს მოხდა ახალი წლის შემდეგ. გამოღვიძების შემდეგ მან თავი იგრძნო სრულიად ჯანმრთელმა: თავი აღარ სტკიოდა, სახე გაუსწორდა, გაუჩნდა უნარი ისეთ სიარულისა, როგორც ადრე. ასეთი ცვლილებით გაოცებულნი იყვნენ ამ სასწაულის თვითმხილველნი (ჩანაწერი № 44).
11. 1869წ. 7 სექტემბერი. იუოზაპოტის ლანდსბერგენეს, ქვრივის ქალაქ რიგიდან, ვაჟი, იუსტასი რვა წელი იტანჯებოდა ეპილეფსიისგან ან წმ. ვიტასის დაავადებით. ის ყველაფერს აკეთებდა ამ დაავადების მოსარჩენად, მაგრამ ხსნა არ იყო. მას ეუბნებოდნენ: «ასეთი დაავადება – განუკურნებელია». მას ვიღაცამ ურჩია დახმარებისთვის მიემართა სასწაულებით განთქმულ ნეტარი ბარბორასათვის. დედამ დადო აღთქმა, რომ მოინახულებდა მის საფლავს და ილოცებდა. როგორც კი მან ეს გააკეთა მისმა ვაჟმა დაიწყო გამოკეთება. ავადმყოფობა მეტი აღარ გამეორებულა. ამ სასწაულის შესახებ ნოვოჟაგარსკის ეკლესიის წინამძღვრის სახლში საძმოს დღესასწაულის დროს მოყვა იოუზაპოტა ლანდსბერგენე, რომელიც მეორედ ეწვია ჟაგარეს, იმისათვის, რომ მადლიერება გამოეხატა ღვთის მიმართ მისი ვაჟის გამოჯანმრთელებისათვის, ბარბორას თანადგომით და მადლიერებით (ჩანაწერი № 47).
12. 1870წ. 5 ივნისი. იონას მილეშკა შიაულიაის მაზრის ტრიშკიაისკის დაბის სოფელ ბირბილიშკედან, დაახლოებით ერთი წლის მანძილზე იტანჯებოდა ეპილეფსიით. ექიმებმა დაადგინეს, რომ ავადმყოფობა განუკურნებელია. აღთქმის დადების შემდეგ მან იგრძნო გაუმჯობესება და შემდგომ სრულად განიკურნა (ჩანაწერი № 52).
13. 1870წ. 6 ივნისი. ბარბორა ვანაგაიტეს რასეინსკის მაზრის ქალაქ კედაინიაიდან ხელებზე, ფეხებზე და სახეზე ქონდა ჭრილობები. სხეულის მარჯვენა მხარე ქონდა პარალიზებული და არ შეეძლო მისი გამოყენება. ის ასეთ მდგომარეობაში იმყოფებოდა ორი წლის განმავლობაში, განიცდიდა საშინელ სისუსტეს. იღებდა უამრავი ექიმების მიერ დანიშნულ სხვადასხვა წამლებს. ჭრილობები არ ხორცდებოდა და ავადმყოფს არ შეეძლო განძრევა. ვიღაცის რჩევით მან შეკრიბა შესაწირი ბარბორასათვის. მალევე იგრძნო შვება, შეძლო მოძრაობა, გაქრა მწვალებელი სისუსტე (ჩანაწერი № 53).
14. 1870წ. 6 ივნისი. ელჟბეტა ველცენეს შაულიაის მაზრის ვეკშლიაისკის დაბის სოფელ ნაიკიაიდან შიშისგან დაეწყო ხლების კანკალი. ასე წვალობდა ექვსი თვე. სახლის და პომეოპათიური საშუალებებით მკურნალობა იყო უშედეგო. ის შესაწირს იღებდა სხვადასხვა სასწაულმოქმედ ადგილებში, მაგრამ შვება არ იყო. როგორც კი მისცა აღთქმა ბარბორას, კაკნალი შეწყდა და აღარ გამეორებულა. (ჩანაწერი № 55).
15. 1873წ. 30 მაისი. ურშულე შუკიუტე მუშების ვინცენტასის და მარიონას ქალიშვილი შიაულიაის მაზრის სოფელ იოდეიკიაიდან უეცრად დაავადდა თავის ტკივილებით, დასუსტდა გული, ყოველ წუთში გრძნობდა თითქოს იგუდებოდა. დედამისი ბარბორას მეშვეობით სთხოვდა ღმერთს ქალიშვილის ჯანმრთელობის გაუმჯობესებას. გამოღვიძებულმა ქალიშვილმა უთხრა დედას: «წავიდეთ დედა». მან შეეკითხა: «სად?» ქალიშვილი: «ჟაგარაში». კითხვაზე, თუ რატომ უნდა წასულიყვნენ იქ, ქალიშვილმა უპასუხა: «ვიღაცამ მე მითხრა, რომ მე კვირამდე უკეთ გავხდები». იმ მართლაც ღირშესანიშნავი მომენტიდან ურშულემ იგრძნო უკეთესობა და საბოლოოდ გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 73).
16. 1873წ. 14 ივნისი. ურშულე გუნაიტეტეს კაუნასის გუბერნიის რასეინსკის მაზრის პატარა ქალაქ პაგრამანტისიდან ოთხი თვე ჰქონდა ფეხების კონტრაქტურა. ექიმის დანიშნული წამლები არ შველოდა. ურშულემ აღთქმა მისცა შესანიშნავ ჟაგარელ ბარბორას და მესამე დღეს მისი მდგომარეობა გაუმჯობესდა, ხოლო რამოდენიმე დღის შემდეგ ის სრულად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 75).

H00-H59. თვალის და მის ახლომდებარე აპარატის დაავადებები

1. 1857წ. 16 ივნისი. ემილია ეიგვალაიტეს ტელშიასკის მაზრის სალანსკის დაბიდან რამოდენიმე თვე აუტანლად სტკიოდა თვალები და ამის გამო ის ცუდად ხედავდა. როგორც კი მან დაუდო აღთქმა ნეტარ ბარბორას, ტკივილები მაშინვე შეწყდა, გამოჯანმრთელდა და მხედველობა აღუდგა (ჩანაწერი № 4).
2. 1859წ. 12 ივნისი. დომიცელუ ურბაიტეს ტელშიასკის მაზრის ალშედსკის დაბიდან დაბადებიდან მრავალი წლის განმავლობაში ტანჯავდა თვალების ტკივილი და არავითარი რჩევები და წამლები არ შველოდა. როგორც კი მან დაუდო აღთქმა ნეტარ ბარბორას, ტკივილები მაშინვე შეწყდა, გამოჯანმრთელდა და მხედველობა აღუდგა (ჩანაწერი № 7).
3. 1859წ. 27 ივლისი. პეტრონელე ჩეკაუსკენე ტელშიასკის მაზრის პატარა ქალაქ გეგრენაიდან შვიდი წელი მძიმედ იყო ავად თვალების რაღაც დაავადებიგან. არავითარი რჩევები და წამლები არ შველოდა. მას მუდმივი სიბრმავე ემუქრებოდა. ქალი ბილიკსაც ვერ ხედავდა ფეხების ქვეშ. მას შემდეგ, რაც აღთქმა დაუდო ნეტარ ბარბორას, მხედველობა ისე სწრაფად გაუუმჯობესდა, რომ მან დახმარების გარეშე შეძლო ნეტარი ბარბორას საფლავთან მისვლა ჟაგარაში, რომ შეესრულებინა აღთქმა (ჩანაწერი №  9).
4. 1860წ. 12 მაისი. მოურავს ფელიკსას ნოვიცკისს შიაულიაის მაზრის კურშენსკის დაბის სოფელ შიუპშიაიდან სტანჯავდა თვალებში უკურნებელი ბინდი. ძილში ვიღაც მოხუცმა ურჩია მოენახულებინა სტაროჟაგარსკის ეკლესიაში ნეტარე ბარბორას საფლავი. ამ მოხუცის სიტყვით ის აღიდენდა მხედველობას. მოურავმა დადო აღთქმა და იქვე განიკურნა. ჩავიდა ჟაგარაში, რომ შეესრულებინა თავის დანაპირები (ჩანაწერი №  13).
5. 1861წ. 27 მაისი. ონა მაევსკა და აგნეტე კაჟდაილაიტე ტელშიასკის მაზრის პატარა ქალაქ ალსედჟაიდან ყვებოდნენ, რომ მათ დიდ ხანს აწუხებდათ თვალები. როგორც კი დაუდეს აღთქმა ნეტარ ბარბორას, მაშინვე განიკურნენ. (ჩანაწერი №  20).
6. 1862წ. 29 აგვისტო. მარციონე იასკაუსკენეს ტელშიასკის მაზრის პატარა ქალაქ ლეპლაუკედან მთელი წელი სტკიოდა თვალი. აწვალებდა აუტანელი თავის ტკივილი. წამლები არ შველოდა.  როგორც კი მან დაუდო აღთქმა ნეტარ ბარბორას, ტკივილები მაშინვე შეწყდა და იგი გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი №  29).
7. 1867წ. 18 ოქტომბერი. ანტანას სოროკა რესეისკის მაზრის მოურავი სოფელ პაგედოტისიდან სამი წლის განმავლობაში იყო თითქმის ბრმა. როგორც კი მან დადო აღთქმა, უეცრად კარგად გახდა და ოთხ თვეში თითქმის სრულიად ჯანმრთელი თვალებით ეწვია ჟაგარას, რომ შეესრულებინა აღთქმა – თაყვანი ეცა ბარბორას ნეშტისათვის და მადლიერება გამოეხათა ღვთის წინაშე წმინდანების მეშვეობიღ სასწაულების მოხდენისათვის. (ჩანაწერი № 38).
8. 1868წ. 29 მაისი. ელჟბეტა კონდოტაიტა ტელშიასკის მაზრის ვეივირჟენსკის დაბიდანთითქმის მთელი წელი წვალობდა თვალების ტკივილისგან და ფეხების რევმატიზმისგან. დიდხანს იღებდა ექიმებისგან დანიშნულ წამლებს, შვება არ იყო. როგორც კი მან დაუდო აღთქმა ნეტარ ბარბორას, მაშინვე იგრძნო უკეთესობა. სამ თვეში თვალები თითქმის გამოუჯანმრთელდა, ხოლო ტკივილები იმდენად ჩაცხრა, რომ მან შეძლო აღთქმის შესრულება. (ჩანაწერი № 41).
9. 1868წ. 21 სექტემბერი. მაგდალენა რუკშტელენე ქვრივი რასეინსკის მაზრის პატარა ქალაქ გირკალნისიდან ორი წლით დაბრმავდა. შინაური საშუალებები არ შველოდა. მეორე წლის შემდეგ მისცა აღთქმა ნეტარე ბაბრბორას. მხედველობა იქვე აღუდგა. (ჩანაწერი № 42).
10. 1868წ. 21 სექტემბერი. პეტრონელე გედრაიტეტე რასეინსკის მაზრის პატარა ქალაქ გირკალნისიდან ორი წელი წვალობდა თვალის ტკივილებით. გარდა ამისა კისერზე გამოუვიდა ჩირქოვანა. ორმაგი დაავადება აუტანელი ტკივილებით დღე და ღამე მისვენებას არ აძლევდა. არ შველოდა არც შინაური საშუალებები, არც ექიმების მიერ დანიშნული წამლები. მას ვიღაცამ ურჩია აღთქმა დაედო ნეტარი ბარბორასავის. ამის გაკეთებისთანავე იგრძნო შვება თვალებში, ჩირქოვანა გაქრა. გოგონა გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 43).
11. 1869წ. 18 ივლისი. კუნიგუნდა ბარანაუსკენეს, ტელშიასკის მაზრის პატარა ქალაქ ვარნიაიდან ხანძრის დროს დაეწვა თვალები. იმედი არ იყო, რომ ექიმები რაიმეს უშველიდნენ. კუნიგუნდას შემხედვარე ხალხი ამბობდა: «მხოლოდ სასწაულს შეუძლია მისი გადარჩენა». ასეც მოხდა. წამლებმა, რომლითაც ის მკურნალობდა სამი თვე, ვერ უშველა. როდესაც ადამიანურმა საშუალებებმა ვერ უშველა, კინიგუნდამ გადაწყვიტა საშველად მიემართა ღმერთისათვის. გაახსენდა ბარბორა ძველ ჟაგარაში, სასწაულები, რომელიც მას ბავშვობიდან ბევრი სმენია და მოუნდა მისი ნახვა. ეს გაიფიქრა და თავისთვის თქვა: «თუ თვალები გამომიჯანმრთელდება, წავალ მის საფლავზე და აღვასრულებ მიცემულ აღთქმას». იგი იქვე გამოკეთდა. ნელნელა ექვსი თვის განმავლობაში მას მხედველობა აღუდგა, თითქოს ფერფლისგან გაიწმინდა თვალები. იგი გამოჯანმრთელდა მათ გასაკვირად ვინც იცოდა მისი ეს უბედურება. მან შეასრულა დაპირება (ჩანაწერი № 46).
12. 1870წ. 5 ივნისი. ტეოდორა მალონეკაიტე შაულიაის მაზრის პატარა ქალაქ ვეკშნიაიდან იტანჯებოდა თვალების არაადამიანური ტკივილისაგან. ოთხი წლის განმავლობაში თვალებში ჰქონდა ბინდი. არ შველოდა არც შინაური საშუალებები, არც ექიმების მიერ დანიშნული წამლები. როგორც კი მან დადო აღთქმა ტკივილმა მაშინვე იკლო, ბინდი გაქრა და მხედველობა აღგა. (ჩანაწერი № 54).
13. 1870წ. 6 ივნისი. როზალინ მიცკუტეს შაულიაის მაზრის პატარა ქალაქ იონიშკელისიდან ტკიოდა თვალები. თვალები იმდენად გასიებული იყო, რომ მას გადაადგილება დახმარების გარეშე არ შეეძლო. ეს გრძელდებოდა ექვს თვეს. როგორც კი როზალიამ შეაგროვა ბარბორასათვის შესაწირი, მან იგრძნო უკეთესობა და იგი მთლიანად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 58).
14. 1872წ. 1 დეკემბერი. მოურავმა იონას პაულაუსკისმა შიაულიაის მაზრის ლუოკეს დასახლებიდან მიუტანა ბარბორას შეწირულობა – ნახევარი რუბლი ლუთერანი ბოგომოლი ვარტენაიტესგან, რომელსაც დიდხანს ტკიოდა თვალები. ჭეშმარიტი რწმენით მან შეკრიბა შესაწირი ნეტარე ბარბორასათვის და მალევე გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 71).
15. 1873წ. 26 ივნისი. ვიქტრია პარაგაიტეტეს რასეინსკის მაზრის პატარა ქალაქ ენდრეიავასიდან ძალიან ტკიოდა თვალები. სამი წელი მკურნალობდნენ ექიმები, მაგრამ უშედეგოდ. ერთხელ ღამე მას დაესიზმრა, რომ ის მოხვდა ჟაგარაში, ბაბრორას საძვალეში. იქ ქალმა სთხოვა ბარბორას, რომ მას ეთხოვა ღმერთისთვის თვალის შუქი დაებრუნებინა მისთვის. ბარბორამ დაუძახა ავადმყოფს ახლოს მისულიყო მასთან. ხელი მოუსვა თვალებზე, თითქოს რაღაც აპკი გადააცალა. გაღვიძებული ვიქტორია თავს გრძნობდა ბევრად უკეთესად. ტკივილები შეწყდა და მხედველობა დაუბრუნდა. (ჩანაწერი № 76).
16. 1873წ. 10 ივლისი. მაგდალენა ლიდენეს რასეინსკს მაზრის პატარა ქალაქ ვეშვენაიდან თითქმის 16 წლის განმავლობაში ძალიან სტკიოდა თვალები. არ შველოდა არც შინაური საშუალებები, არც ექიმების მიერ დანიშნული წამლები. მაგდალენამ აღუთქვა ჟაგარელ ბარბორას, მაგრამ არ შეასრულა დაპირება. ამიტომ 2 წელი მისი მდგომარეობა არ გამოსწორებულა. შემდეგ ისევ ექიმებს მიმართა, ხოლო როდესაც გამოჯანმრთელდა აღიარა, რომ ჯანმრთელობა მიიღო უფლისგან, ღვთითკურთხეული ბარბორას შემწეობით. (ჩანაწერი №  77).
17. 1878წ.30 ივნისი. ურშულე პილიპაიტე შპიტალიადან (უსახლკაროთა და ღარიბთა თავშესაფრიდან) რასეინსკის მაზრის ტაურაგსკის დაბიდან დაბრმავდა 5 წლის ასაკში და 14 წლის განმავლობაში იყო ბრმა. შინაური საშუალებები და ექიმების მიერ დანიშნული წამლებით უზომოდ დიდხანს მკურნალობდა, მაგრამ არაფერმა არ უშველა. როდესაც მან შეკრიბა შესაწირი ნეტარე ბარბორასათვის მალევე იგრძნო უკეთესობა, მაგრამ დაივიწყა მიცემული დაპირება. თვალები ისევ დაებინდა. მაშინ მას გაახსენდა, რომ მან არ შეასრულა დაპირება. ამიტომ სასწრაფოდ, აღჭურვილმა დიდი რწმენით, შეასრულა მიცემული სიტყვა. მეოთხე დღეს მისი მდგომარეობა იმდენად გამოსწორდა, რომ ჟაგარაში ჩასულმა იგრძნო, რომ სრულიად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 79).
18. 1875წ. 16 მაისი. მარიონა დრაზდაუსკენე სინტაუტაისკის მაზრიდან (?) სეინსკის ეპარქიიდან პოლონეთის სამეფოდან, მრავალი წელი ცხოვრობდა თითქმის დაბინდული თვალებით. მეზობელი გოგონას რჩევით მან დახმარებისთვის მიმართა ღვთითკურთხეულ ბარბორას, დაპირდა, რომ მუხლებზე ჩოქვით შემოუვლიდა მის საფლავს. იმ წამსვე დაინახა შუქი და დაიბნა-არ სჯეროდა თავისი თვალების. იმ დღიდან მას დაუბრუნდა მხედველობა-უკვალოდ გაქრა სიბრმავე, რომელიც აწვალებდა შვიდი წლის განმავლობაში (ჩანაწერი № 82).
19. 1876 წ. 19 აგვისტო. მაჩიკაუსკენე რასეინსკის მაზრის ჟიგაიჩსკის დაბის სოფელ პრიშმანჩიაიდან ბრმა იყო 12 წლის განმავლობაში. მისი თვალები ძალიან იყო დაზიანებული – ავადმყოფობამ მისი თვალები ბუდეებიდან გარეთ გადმოყარა. არ შველოდა არც შინაური საშუალებები, არც ექიმების მიერ დანიშნული წამლები. როგორც კი მან დაუდო აღთქმა ნეტარ ბარბორას ჟაგარაში, მაშინვე თვალებში იგრძნო უკეთესობა და მხედველობა აღუდგა. (ჩანაწერი № 84).
20. 1883წ. 5 აგვისტო. ფრანციშკა სკიპაროვოვას პატარა ქალაქ აკმიანედან ხუთი წლის განმავლობაში აუტანლად ტკიოდა თვალები. ექიმებმა ურჩიეს ერთი თვალის ოპერაცია, რათა გადაერჩინა თვალი სიმღვრივისაგან. პრანციშკა არ დაეთანხმა. მაშინ დედამ მას უთხრა: «ხომ ხედავ, რომ ექიმების წამლები არ გშველის. სასწაულმოქმედი წმინდანთა მეშვეობით, მყარი რწმენით უნდა მივმართოთ უფალს რათა მივიღოთ მისი წყალობა. მოვაგროვოთ შესაწირი ღვთითკურთხეული ბარბორასათვის, რომელიც დასაფლავებულია ეკლესიის მიწისქვეშ. 1 რუბლს წირვისათვის გასცემ და ფეხით წახვალ ძველ ჟაგარაში». პრანციშკა ასეც მოიქცა და ორი კვირის შემდეგ ტკივილი გაქრა, ერთი თვალიდან მხედველობა არ აღდგა, ხოლო მეორე თვალი სრულად გამოჯანმრთელდა. ეს მოხდა წმ. პეტრეს დღეს 29 ივნისს (ჩანაწერი № 87).

H60-H95. ყურისა და დვრილისებრი მორჩის დაავადებები

1. 1923წ. 28 სექტემბერი. ონა სუკაიტე მატეუშისა და ონას ქალიშვილი პიპილესკის მაზრის სოფელ დრაგინიაიდან ჩავიდა ძველ ჟაგარაში, რომ შეესრულებინა აღთქმა და მადლიერება გამოეხათა უფლისადმი ყურის ტკივილის განკურნებისათვის. 27 წლის გოგონა მოჰყვა, რომ წლინახევრის განმავლობაში არაფერი არ ესმოდა, ხოლო ექიმებმა უთხრეს, რომ სმენა აღარასდროს არ აღუდგებოდა. მაშინ მან შეწყვიტა წამლების მიღება. სადღაც აღდგომისათვის (1923წ.) მან დადო პირობა, რომ მოინახულებდა ბარბორას საფლავს და ილოცებდა მისთვის. უეცრად ყურებში სიჩუმემ დაისადგურა. თანდათან სმენა გაუუმჯობესდა. (ჩანაწერი № 91).

I00-I99. სისხლის მიმოქცევის სისტემის დაავადებები

1. 1859წ. 30 ივლისი. ბარბორა ურბანოვიჩიუტე რასეინსკის მაზრის ტიტუვენსკის დაბიდან ხუთი წლის განმავლობაში დაფარული იყო ჭრილობებით. ვერ დგებოდა საწოლიდან. ჭრილობიდან ცვივოდა ძვლები. როგორც კი მისცა აღთქმა თავისი სასწაულებით განთქმულ ბარბორას ჭრილობებმა დაიწყეს შეხორცება და ორი თვის შემდეგ მან უკვე შეძლო ადგომა და გავლა. (ჩანაწერი № 10).
2. 1860წ. 26 ივნისი. ლიონას იონუშასს, რასეინსკის მაზრის სოფელ პატირისიდან ფეხზე გაუჩნდა წყლული, რომელიც აუტანლად სტკიოდა. ეს გრძელდებოდა წელიწადნახევარი. მისცა რა აღთქმა ღვთითკურთხეულ ბარბორას მან სწრაფადვე დაიწყო გამოჯანმრთელება. სრულად განიკურნა ექვს თვეში. (ჩანაწერი № 16).
3. 1864წ. 16 მაისი. აგნეტე ჟუკაუსკანე ტელშიაინსკის მაზრის სოფელ სტრიპინიაიდან სამი წლის განმავლობაში იტანჯებოდა ფეხებზე გახსნილი ჭრილობებისაგან. აღთქმის მიცემისთანავე გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 31).
4. 1865წ. 6 ივლისი. ანტანინა სუვეიკაიტე ტელშიაისკის მაზრის ჟიდიკსკის დაბის სოფელ სალაუჩიაიდან (?) სამი წლის გამნავლობაში ითმენდა ტკივილს ჭრილობებით დასერილ ფეხებზე, ძლივს ახერხებდა სიარულს. ბარბორასათვის აღთქმის მიცემის შემდეგ ქალმა იგრძნო უკეთესობა, ტკივილები გაქრა, ჭრილობებმა დაიწყეს შეხორცება. (ჩანაწერი № 37).
5. 1870წ. 15 ივნისი. ონა პუშკუტეს შიაულიაის მაზრის უჟვენტისკის დაბის სოფელ პაბუტკალნისიდან შეეშინდა ცოფიანი ძაღლის და ხელებზე და ფეხებზე გაეხსნა ძალზედ მტკივნეული ჭრილობები, რომლიდანაც ჩანდა ძვლები.ეს გრძელდებოდა 10 წლის განმავლობაში. არც ექიმთა მიერ გამოწერილმა წამლებმა და არც წმინდა ადგილთა მონახულებამ შედეგი არ გამოიღო. როგორც კი მან შეწირა ბარბორას ჩასაცმელისთვის ნაჭრის სახელოები, იგრძნო, რომ ტკივილმა იკლო, ჭრილობებმა იწყეს შეხორცება და ექვს თვეში ის სრულად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 59).
6. 1873წ. 14 მაისი. მონიკა კლიმავიჩიუტეს ქალაქ ვარნიაიდან არასრული რვა წლი ხელებზე და ფეხებზე ქონდა ძვლებამდე გახსნილი ჭრილობები. ვიღაც უცხო ადამიანმა, რომელმაც ნახა მისი ეს მდგომარეობა ურჩია მას დაედო აღთქმა და გაეღო შესაწირი თავისი სასწაულმოწმედებით განთქმული ჟაგარელი ბარბორასათვის. ამის გაკეთების შემდეგ მონიკამ თავი იგრძნო უკეთესად. ტკივილები თანდათან ქრებოდა, ჭრილობებმა დაიწყეს შეხორცება. დარცა მხოლოდ ნაიარევი. ერთი ფეხი ჯერ კიდევ რჩებოდა გასიებული, მაგრამ აღარ სტკიოდა (ჩანაწერი №  72).
7. 1874წ. 4 ივლისი. ბარბორა ტრინკენეს შიაულიაის მაზრის პაპილესკის დაბის სოფელ რუდიკიაიდან სამი წლის მანძილზე ფეხები ჰქონდა ჭრილობებით დაფარული. ექიმების მიერ დანიშნულმა წამლებმა ვერ უშველა და მათ გადაწყვიტეს ფეხის ამპუტაცია. ქალმა შეაგროვა ბარბორასთვის შესაწირი და სამ დღეში იგრძნო როგორ დაიხია უკან გაუსაძლისმა ტკივილმა, ხოლო ჭრილობებმა იწყეს შეხორცება (ჩანაწერი № 80).
8. 1923წ. 15 ივლისი. ტელშიაისკის მაზრიდან ჟაგარაში ჩავიდნენ მიხალინა პაშკიავიჩენე და დედამისი მარციონა მარტენკენე, კურთხეული ბარბორასათვის მიცემული აღთქმის შესასრულებლად. მიხალინა გარკვეული დროის განმავლობაში იტანჯებოდა საშინელი დაავადებით: ფეხებზე გაეხსნა უზარმაზარი ჭრილობები, ძვლები ეგრიხებოდა და ჭრილობიდან გამოდიოდა, ავადმყოფი განიცდიდა აუტანელ ტკივილებს. მიმართა ექიმებს, მაგრამ უშედეგოდ. გაიგო რა დალოცვილ ბარბორაზე, დადო აღთქმა, რომ მოინახულებდა ძველ ჟაგარას. მოილოცა რა ბარბორას საფლავზე, დაიწყო ფეხების ბანვა სუფთა წყლით. ჭრილობებმა დაიწყეს გაქრობა. ტკივილები ჩაცხრა, ფეხი იმდენად გამაგრდა, რომ შესაძლებელი გახდა სიარული. (ჩანაწერი №  90).
9. 1880წ. 4 მაისი. ევა ბერნოტაიტე რასეინსკის მაზრის შილალსკის დაბიდან ორი წელი წვალობდა მთელი სხეულის არაადამიანური ტკივილების გამო, რომელის მთლიანად დაფარული იყო ჭრილობებით, რომლებიც არ ემორჩილებოდნენ არავითარ წამლებით მკურნალობას. არც შინაური საშუალებები და არც წმინდა ადგილთა მონახულებამ შედეგი არ გამოიღო. როგორც კი ქალმა შეაგროვა შესაწირი დალოცვილი ბარბორასათვის რომელიც დასაფლავებულია სტაროჟაგარის ეკლესიის მიწისქვეშ ჭრილობებმა იწყეს შეხორცება და ჯანმრთელობამ დაიწყო აღდგენა. სამ კვირაში მას შეეძლო შეესრულებინა ყველა სამუშაო, არ გრძნობდა არავითარ ტკივილს (ჩანაწერი № 86).

K00-K93. საჭმლის მომნელებელი სისტემის დაავადებანი

1. 1895წ. 15 მასი. კონსტანტინა პშიაგოვსკა ტეშლიაისკის მაზრის პატარა ქალაქ კალვარიიდან ჩავიდა ჟაგარაში, რათა შეესრულებინა დადებული აღთქმა. ამის წინ ის ეზიარა და მოემზადა პატიოსნად მოეყოლა, თუ როგორ იტანჯებოდა რამოდენიმე თვის განმავლობაში აუტანელი სპაზმებისაგან და როგორ იგრძნო თავი ბევრად უკეთ და გამოჯანმრთელდა მას შემდეგ, რაც დალოცვილ ბარბორას მისცა აღთქმა (ჩანაწერი № 2).
2. 1865წ. 12 მაისი. დომიცელე ტოლიუშიტე კაუნასის გუბერნიის რესეინსკის მაზრის კარკლენსკის ფილიალის დაბიდან პაშილსკის დაბიდან იტანჯებოდა კბილების აუტანელი ტკივილისაგან. აღთქმის მიცემის შემდეგ ტკივილები გაქრა. მაგრამ როგორც კი მან გადაწყვიტა აღთქმა შეესრულებინა არა თვითონ, არამედ სხვა ადამიანის მეშვეობით, კბილები ისევ ატკივდა. შედეგამ შესრულებულ იქნა ორმაგი აღთქმა (ჩანაწერი №  34).

L00-L99. კანის და კანქვეშა ქსოვილის დაავადებები

1. 1859წ. 15 მაისი. აგოტა გირდვაინენე ტეშლიაისკის მაზრის პატარა ქალაქ კალვარიიდან ჯერ კიდევ ყმაწვილობიდან ავადმყოფობდა ანთებით. სახეზე გამოხატული ჰქონდა კიბოს ფორმის სიწითლე და ძლიერ ტკიოდა როგორც კი მისცა აღთქმა დალოცვილ ბარბორას, მაშინვე დაიიწყო გაქრობა წითელმა ლაქებმა სახეზე, ჩაწყნარდა ძვლის ტკივილი. (ჩანაწერი № 5).
2. 1861წ. 29 მაისი. ბარბორა ბენევიჩიუგეს შიაულიაის მაზრის კურტუვენსკის დაბის სოფელ ეიგალიაიდან, ნახევარი წლის განმავლობაში სახე და კისერი ქონდა გასიებული. წამლები არ შველოდა. როგორც კი მან დაუდო აღთქმა თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმულ დალოცვილ ბარბორას, სიმსივნე მაშინვე გაქრა. როდესაც მან დააპირა უარი ეთქვა მიცემულ აღთქმაზე, ფეხზე გაეზარდა ჩირქოვანა (ჩანაწერი № 19).
3. ქვრივ ეუფემია სტანიავიჩენეს ტეშლიაისკის მაზრის სედოვსკის დაბის სოფელ იურგიალაუკისიდან სახეზე გაუჩნდა შეუხორცებელი ჩირქოვანა. ექიმმა ჩათვალა, რომ ის ამისგან აუცილებლად მოკვდებოდა. როგორც კი ამ ქალმა დაუდო აღთქმა თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმულ დალოცვილ ბარბორას, დასაფლავებულს ძველი ჟგორის ეკლესიის მიწისქვეშ, ჩირქოვანა გასკდა და ტკივილი გაქრა. ავადმყოფი განიკურნა (ჩანაწერი № 25).
4. 1885წ. 26 ოქტომბერი. იონას კლიამს, კავალერს, კაუნასის გუბერნიის, რასეინსკის მაზრის, ვიდუკლესის დაბის, სოფელ ვაილაბაიდან სახეზე გაუჩნდა შეუხორცებელი ჩირქოვანა, რომელიც აუტანლად აწვალებდა მთელი წელი. დასცვივდა თითქმის მთელი კბილები. არ შველოდა არც წამალი, არც წმინდა ადგილთა მონახულება. როგორც კი ამ კაცმა შეაგროვა შესაწირი თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმული დალოცვილ ბარბორასათვის, მან თავი უკეთ იგრძნო და რამოდენიმე წლის შემდეგ სრულად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 88).
5. 1886წ. 23 ნოემბერი. ბარბორა კაბალენე ტეშლიაისკის მაზრის, შაჩიაისკის დაბის  ილაკსკის საზოგადოების სოფელ ბალტრიმაიდან ბავშვობაში ისე იყო შეშინებული, რომ სახეზე გაუჩნდა ძალიან მტკივნეული, კეთრის მსგავსი  წითელი ლაქები. ექიმების მიერ დანიშნული წამლები არ შველოდა. მათ დაავადების დადგენაც კი ვერ შეძლეს. ვიღაც ღარიბმა ქალმა, რომელსაც ადრე ქონდა ასეთივე წითელი ლაქები და განიკურნა იმით, რომ შეაგროვა შესაწირი ბარბორასათვის ურჩია მას იგივე გაეკეთებინა და განიკურნებოდა.  ქალმა მიუსმინა რჩევას და ბარბორასათვის შესაწირის გაღებიდან სამი კვირის შემდეგ იგრძნო უკეთესობა და სრულად განიკურნა (ჩანაწერი №  89).
6. 1937წ. 18 სექტემბერი. სტაროჟაგარსკის ეკლესიის მღვდელმთავრის სახლში მივიდა მიკალინა ურმონაიტე და მიყვა, რომ 1914წ. ის დაავადდა რაღაც ცხვირის დაავადებით. ცხვირი გაუსივდა, გაუწითლდა და ძალიან ტკიოდა. ქალი ექიმთან არ წავიდა. ტკივილისგან გატანჯული 1927წ. სოფელ ბუივიდჟიაიდან მივიდა ჟაგარაში, სადაც მაშინ იყო ტაძრის დღესასწაული, წმ. პეტრეს დღე. მან აღსარება ჩააბარა, ილოცა და მესამე დღეს გამოკეთდა. მას შემდეგ უკვე 10 წელია აღარ უავადმყოფია (ჩანაწერი № 95).

M00-M99. ძვალ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის დაავადებები

1. 1860წ. 26 მაისი. ონა პეტრაუსკანე რასეინსკის მაზრის ენდრეიავსკის დაბის სოფელ პატირისიდან ოცი წელი იტანჯებოდა ფეხების აუტანელი ტკივილებისაგან. მას შემდეგ რაც აღქმა მისცა თავისი სასწაულებით განთქმულ დალოცვილ ბარბორას მან მაშინვე იგრძნო შვება. ტკივილები გაქრა (ჩანაწერი № 15).
2. 1861წ. 28 მაისი. დომიცენე სულაიტე ტელშიაისკის მაზრის ქალაქ პლუნგედან მრავალი წელი იტანჯებოდა ძვლების აუტანელი ტკივილისაგან. მიუხედავად იმისა, რომ მან ბევრ წმინდა ადგილებს გაუკეთა შესაწირი და მიიღო რჩევები ექიმებისგან, არაფერმა მას არ უშველა. ქალმა დაუდო აღთქმა თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმულ დალოცვილ ბარბორას, დასაფლავებულს ძველი ჟაგორის ეკლესიის მიწისქვეშ და მალევე იგრძნო უკეთესობა. ტკივილი შეწყდა და ოთხი კვირის შემდეგ ის სრულად გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 18).
3. 1861წ. 17 ივნისი. ვინცენტას იორდანასი ტელშიაისკის მაზრის ტირკშლიაისკის დაბის სოფელ გედაიჩიაიდან რამოდენიმე წელი იტანჯებოდა ფეხების საშინელი ტკივილისგან. მედიცინის რჩევებმა არ უშველა. დაუდო აღთქმა თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმულ ბარბორას და იქვე გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 22).
4. 1861წ. 29 ივნისი. ბარბორა ვასილაიტეს ტელშიაისკის მაზრის სადოვსკის დაბის სოფელ პაუკისიდან წლინახევრის მანძილზე გასიებული ქონდა ფეხები, რომელის აუტანლად სტკიოდა. დაუდო აღთქმა დალოცვილ ბარბორას სტაროჟაგარსკის ეკლესიაში და მალევე გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 23).
5. 1862წ. 29 მაისი. ლიაონას რაჩკაუკასს შიაულიაის მაზრის კურშენის დაბის სოფელ ვისდარგიაიდან გაუჩნდა თიაქარი და ექიმ ჰომეოპათის რჩევით ის იღებდა წამლებს, მაგრამ არაფერი არ შველოდა. დაუდო აღთქმა თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმულ ბარბორას კაცი ორ თვეში გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი №  24).
6. 1862წ. 26 აგვისტო. ევა შავესკიტეს, რასეინსკის მაზრის ვიდუკლენსკის დაბიდან, ხუთი წლის განმავლობაში; გაუსივდა ფეხები, დაეფარა წითელი ლაქებით, გარდა ამისა ტკიოდა ხელები, ტკივილი გადადიოდა თავში, შემდეგ სახსრებსა და მყესებში. მკურნალობა უშედეგო იყო. დაუდო თუ არა აღთქმა თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმულ ბარბორას, ქალმა იგრძნო უკეთესობა: ტკივილები გაქრა, გაქრა ლაქები და წყლულები ფეხებზე. ექვსი თვის შემდეგ ის პრაქტიკულად ჯანმრთელი იყო და შეძლი გადაელახა თხუთმეტი მილი, რომ შეესრულებინა დადებული აღთქმა (ჩანაწერი № 28).
7. 1865წ. 28 ივნისი. ბარბორა სტეპანოვიჩიუტე, ტეშლიაისკის მაზრის, რეტავსკის დაბის, სოფელ გონპლაუსკისდან მთელი წელი წვალობდა ხელ-ფეხის ძლიერი ტკივილებით. დაუდო თუ არა აღთქმა თავისი სასწაულმოქმედებით განთქმულ ბარბორას, ქალმა იქვე იგრძნო უკეთესობა. ტკივილებმა იმდენად იკო, რომ მან შეძლო ჟაგარაში ჩასვლა და მიცემული აღთქმის შესრულება (ჩანაწერი №  36).
8. 1868წ. 1 თებერვალი. ანასტაზია ლუკშენე, ტეშლიაისკის მაზრის მოსედის დაბის სოფელ შაულიაიდან, სამი თვე იტანჯებოდა მარჯვენა ფეხის მენჯის სახსრის აუტანელი ტკივილებით. ტკივილმა ისე გააწვალა, რომ მას არ შეეძლო გვერდზე დაწოლა. მას ვიღაცამ უთხრა, რომ ქალაქ სედაში არის ექიმი რომელიც წარმატებით მკურნალობს სხვადასხვა ტკივილებს. ქალი მაშინვე წავიდა მასთან. მას დამოუკიდებლად არ შეეძლი ურემზე დაჯდომა. ექიმმა მას მიცა ფხვნილი, რომელიც უნდა დაელია და მალამო, რომლითაც უნდა შეეზილა მტკივნეული ადგილები. ფხვნილის დალევის შემდეგ ქალმა იგრძნო საოცარი სისუსტე – იფიქრა, რომ ვერ გაუძლებდა და მოკვდებოდა ისე, რომ სახლში დაბრუნებას ვერ მოასწრებდა.შვილმა, რომელმაც ის წაიყვანა, სთხოვა მას მიეცა აღთქმა თავისი სასწაულქმედებით განთქმული ბარბორასათვის ჟაგარაში. როდესაც ეს გააკეთა მისი მდგომარეობა საგრძნობლად გამოკეთდა. მან სადილიც კი მიირთვა და ბევრად უკეთ გახდა. როდესაც ისინი მივიდნენ სახლში, ახლობლები მათ დახვდნენ და დააპირეს დასაყრდნობებით მისი გადმოყვანა, როგორც გამგზავრებისას. მათინ ქალმა თქვა: «მაცალეთ, მე თქვენი დახმარების გარეშე ცამოვალ ურმიდან». და აჩვენა მათ, ღამით კი შეეძლო დაწოლა ნებისმიერ მხარეს. ამ საოცარ განკურნებაზე მან მოყვა ჟაგარაში ჩასვლის დროს, როდესაც უნდა შეესრულებინა დადებული აღთქმა (ჩანაწერი № 40).
9. 1869წ. 24 სექტემბერი. ბარბორა ვაიჩუნაიტეს სოფელ გირკალნისიდან ტანჯავდა სახსრების ტკივილი მთელ სხეულში. არაფერი არ შველოდა. მაშინ მან გაიღო შესაწირი დალოცვილი ბარბორასათვის. სახსრების ტკივილი მკვეთრად შესუსტდადა გადავიდა თავში. ქალი ისე მძიმედ იყო ავად, რომ მიცემული აღთქმის შესრულება არ შეეძლო.ამის შესახებ მან უთხრა თავის მეგობარ ქალებს. სადღაც ოთხი კვირის შემდეგ ერთხელ სიზმარში მას გამოეცხადა ბარბორა წმინდანთა თანხლებით, მოეხვია თავზე და უთხრა: «შენ წადი მხოლოდ იქ, სადაც დააწყვე შესაწირი». გაღვიძებულმა ქალმა იგრძნო, რომ არც თავი და არც სახსრები აღარ ტკიოდა. მან შეასრულა დანაპირები, ვერ გრძნობდა რა ტკივილებს ვერსად (ჩანაწერი №  49).
10. 1869წ. 24 ოქტომბერი. ანელე ვაიტკიავიჩიუტე, 42 წლის, შიაულიაის მაზრის შიაულიაის დაბის სოფელ პეტროშიაიდან. ორი წელი წვალობდა ხელების და თითების რევმატიზმისგან.  არ შეეძლო ხელების გაშლა. იყო ექიმებთან რჩევისათვის. ისინი ერთიდაიგივეს იმეორებდნენ-რევმატიზმისგან წამალი არ არსებობსო.როგორც კი მან დაუდო აღთქმა ბარბორას, იგრძნო უკეთესობა: შეძლო თითების განძრევა, ხოლო ტკივილებმა თანდათან იკლო (ჩანაწერი №  50).
11. 1870წ. 15 ივნისი. ელიანა ჩერბაიტა შიაულიაის მაზრის უჟვენტისკის დაბის სოფელ ბამბალაიდან იტანჯებოდა ფეხების აუტანელი ტკივილებისგან.  შვიდი წელი არ შეეძლო სიარული. მკურნალობდა წამლებით, რომლებსაც უწერდნენ მრავალრიცხოვანი ექიმები, მაგრამ გამოჯანმრთელების მაგივრად ტკივილები უფრო ძლიერდებოდა. სასწაულმოქმედი ადგილების მონახულებამაც ვერ უშველა. შეწირა რა ბარბორას ორიოდე წინდა იქვე იგრძნო შვება. ტკივილი ერთკვირაში გაუქრა და იმდენად მომაგრდა, რომ შეძლო 10 ვერსზე მდებარე ეკლესიაში მისვლა და შეპირებული საჩუქრის მიტანა. (ჩანაწერი №  60).
12. 1870წ. 16 ივნისი. ანტანას ბარკუსი ტეშლიაისკის მაზრის სედოვსკის დაბიდან ორი წელი იტანჯებოდა ფეხების აუტანელი ტკივილებისგან. შინაური საშუალებები და ექიმების რჩევები შედეგს არ იძლეოდა. ერთხელ სიზმარში მას გამოეცხადა ბარბორა და კითხა უნდა თუ არა მას, რომ იყოს ჯანმრთელი. მაშინ მან გაიხადა თავისი წინდები და ჩააცვა მას ფეხებზე. შემდეგ უთხრა: «მოდი ჟაგარაში და მომიტანე ჩემი სინდები». გაღვიძებული ვე გრძნობდა ვერავითარ ტკივილს. სრულიად გამოჯანმრთელდა. ჟაგარაში ჩასულმა მადლობა უთხრა უფალს იმისათვის, რომ დალოცვილი ბარბორას მფარველობის შედეგად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი №  61).
13. 1871წ. 5 ივნისი. ონა ურბონენე ქალაქ კალვარიიდან იტანჯებოდა ფეხების არაადამიანული ტკივილებით. ექვსი თვე იღებდა წამლებს, მაგრამ უშედეგოდ. როგორც კი მან გაუკეთა შესაწირი ბარბორას, ფეხების ტკივილმა გაუარა. ქალი გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 64).
14. 1873წ. 3 ივნისი. ლიუდგარდ ბუტკევიჩიუტეს ტელშიაის მაზრის სედოვსკის დაბის სოფელ ტიჩინაიდან აუტანლად სტკიოდა თავი და ძვლები, გაუსივდა ცხვირი. ასე გრძელდებოდა ორი წელი წამლები არ მოქმედებდა. ვიღაცის რჩევით ქალმა დახმარებისთვის მიმართა ბარბორას და შეპირდა, რომ მივიდოდა მასთან თუ სწრაფად მორჩებოდა. იმავე წამს იგრძნო თუ როგორ იკლო ტკივილებმა. ქალი გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 74).
15. 1929წ. 3 ივნისი. ოცო წლის ონა იონაიტიტე ქალაქ როზალიმასიდან ბავშვობიდან ავადმყოფობდა: უმოძრაოდ ქონდა სახსრები. 5 წლამდე ის საერთოდ არ დადიოდა. პროცედურებმა ის ცოტათი მოამაგრა, მაგრამ ის იმდენად სუსტად იყო, რომ როგორც კი დაიძრებოდა ადგილიდან, იქვე ეცემოდა. დაუდო აღთქმა ბარბორას და იმდენად მოღონიერდა, რომ როზილიმასიდან ჟაგარაში 1,5 დღეში ფეხით ჩავიდა (ჩანაწერი № 94).

N00-N99. შარდსასქესო სისტემის დაავადებები

1. 1869წ. 29 ივნისი. ელჟბეტა სტუმბრენეს ქალიშვილი შაულიაის მაზრის ლაიჟუვსკის დაბის სოფელ აუკსუდისიდან ონა, ავადმყოფობდა მთელი წელი, იტანჯებოდა მუცელში აუტანელი ტკივილებისგან, მახრჩობელა ხველისგან, ხანდახან გაძნელებული ქონდა შარდის გამოყოფა. წამლებმა ვერ უშველა. არ იცოდა რა ექნა. მაშინ აზრად მოუვიდა მიეცა აღთქმა სასწაულქმედებით განთქმული ბარბორასათვის ძველ ჟაგარაში. ამის გაკეთებისთანავე იგრძნი შვება, შიგნიდან გამოიყო ქვა, რაც იყო ავადმყოფობის მიზეზი (ჩანაწერი № 45).

O00-O99. ორსულობა, მშობიარობა და მშობიარობის შემდგომი პერიოდი

1. 1859წ. 16 აგვისტო. პეტრონელე ტეშლიაისკის მაზრის კალვარიის დაბის სოფელ გეჩაიჩაიდან უიმედოდ გახდა ავად რთული მშობიარობის შემდეგ. სასწაულქმედებით განთქმული ბარბორასათვის აღთქმის დადების შემდეგ იგრძნი უკეთესობა და დაიწყო გამოჯანმრთელება (ჩანაწერი № 11).

Q00-Q99.  თანდაყოლილი ანომალიები, განვითრების ხარვეზები, დეფორმაციები და ქრომოსომული დარღვევები

1. 1853წ. 2 მაისი. დიდებულის, ლუდვიკას მარციცისის მეუღლემ, შაულიაის მაზრის, ტრიშკიაისკის დაბის მალდენიაის მამულიდან, განაცხადა, რომ მისი ავადმყოფობა, მედიცინის მეცნიერების თანახმად, განუკურნებელი იყო: ის უძლებდა წელზე მეტ ხანს, უშედეგოდ იღებდა სხვადასხა წამლებს. მისცა აღთქმა დალოცვილ ბარბორას და უცებ იგრძნო გამოკეთება და შემდგომში გამოჯანმრთელდა. (ჩანაწერი № 1).
2. 1871წ. 19 იანვარი. მარიონა გოშტაუტაიტეს დისშვილი, ტალშიაისკის მაზრის, კულიაისკის დაბის, სოფელ შიმულიაიდან, ბრონიტე, დაბადებიდან იყო ჩამოუყალიბებელი. თავი ქონდა თითქოს გირჩებით დაფარული სულ ტკიოდა ფეხები. ეს გრძელდებოდა 4 წელი. არაფერი წამალი მას არ შველოდა. ბარბორასათვის აღთქმის მიცემის შემდეგ ბრონიტემ იგრძნო საოცარი შვება. ტკივილები გაუქრა. გოგონამ იწყო გამოჯანმრთელება და მალე სრულას განიკურნა. მიცემული დაპირების შესასრულებლად ბრონიტე ჟაგარაში ცავიდა დეიდასთან ერთად, რომ ელოცა ბარბორას ნეშტთან, მოესმინა წმინდა წირვა წმინდა ტაძარში, რომ უფლისადმი გამოეხატა მადლიერება ბარბორას მფარველობის მეშვეობით მისთვის ჯანმრთელობის დაბრუნებისათვის (ჩანაწერი № 62).
3. 1871წ. 27 ოქტომბერი. იანის ბრინკისი, ლატვიელი, შაულიაის მაზრის აკმიანსკის დაბის სოფელ ალკიშკედან, ზრდიდა 2 წლის ვაჟს აუგუსტინასს, რომელიც ავადმყოფობდა თითქმის აკვნიდან. შინაური ბალახები და ექიმების რჩევები მას არ შველოდა. კაცი ცხოვრობდა ჟატემაიში და გაგონილი ქონდა სასწაულმოქმედი ჟაგარელი ბარბორას შესახებ. მან დადო აღთქმა და გაიღო ერთი რუბლი. მყარად სჯერდა, რომ მისი ვაჟი გამოკეთდებოდა. ასეც მოხდა. ბავშვი სრულად გამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი №  67).
4. 1870წ. 20 ივნისი. პეტრონელე კაზლაუსკაიტე ტელშიაისკის მაზრის, ლოუკენსკის დაბის სოფელ პაშატრიადან, დაბადებიდან სამ წლამდე ვერ დადიოდა. დალოცვილი ჟაგარელი ბარბორასათვის შესაწირის გაკეთების შემდეგ ოთხ დღეში პეტრონელემ გაიარა. (ჩანაწერი № 78).
5. 1871წ. 5 ივნისი. ონა ლაბჟენტენე ტელშიაისკის მაზრის პატარა ქალაქ კალვარიიდან ნახევარი წელი ავადმყოფობდა ჰიდროცეფალიით. არ შეეძლო ეკონტროლებინა თავისი მოძრაობები და სისუსტისგან იყო როგორც მკვდარი. ვიღაცამ ურჩია შემოეხვიათ მისთვის დალოცვილი ბარბორას ლენტები. როგორც კი ეს გაკეთდა ავადმყოფობა გაქრა და ქალი განიკურნა (ჩანაწერი № 63).

S00-S98. ტრავმები, მოწამვლები და ზოგიერთი სხვა გარე მიზეზების ზემოქმედების შედეგები

1. 1925წ. 25 აპრილი. ბარბორა მილიავიჩენემ, პიპელესკის მაზრის, სოფელ პურვიაიდან სტაროჟაგარსკის ეკლესიის წინამძღვრის სახლში მოყვა, რომ მისი დის თხუთმეტი წლის ვაჟს იონას ლასტაუსკასს აკმიანედან 1894წ. ძველ ჟაგარაში ტყვია მოხვდა მკერდში. ის მიიყვანეს იონიშკისში ექიმებთან, რომლებმაც გადაწყვიტეს, რომ ბიჭს სიცოცხლისათვის დარჩენილი ქონდა სამი საათი. იონასმა ეს რომ გაიგონა შეჰღაღადა ბარბორას მფარველობა გაეწია მისთვის. ძალზედ სუსტად იყო და დაეძინა. დილით გაღვიძებულმა თავი კარგად იგრძნო: ჭრილობა არ სტკიოდა, ტყვია სხეულში არ აწუხებდა. ექიმებმა ის სახლში გაუშვეს. ტყვია დარჩა სხეულში, მაგრამ სიცოცხლისთვის საშიში არ იყო (ჩანაწერი № 92).

Z00-Z99.  ჯანმრთელობის მდგომარეობაზე მოქმედი ფაქტორები

1. 1865წ. 12 მაისი. კოტრინა ტოლიუშიტე რასეინსკის მაზრის პაშილსკის დაბის კარკლენსკის ფილიალის დაბიდან ორი წელი გრძნობდა ძლიერ ტკივილებს მკერდში და ძლიერ სისუსტეს – გონების დაკარგვამდე და ამ სისუსტის გამო არ შეეძლო სიარული. დალოცვილი ბარბორასათვის აღთქმის დადების შემდეგ ის კარგად გახდა (ჩანაწერი № 33).
2. 1869წ. 22 სექტემბერი. იონას პაულაუსკისის ცოლი დომიცენე ტელშიაისკის მაზრის პლუნგესკის დაბიდან, შვიდი წლის განმავლობაში იტანჯებოდა სისუსტისაგან: მას მაღალი სიცხეები ქონდა და ეს ძალზედ ასუსტებდა. ის ექიმებისთვის ფულს არ ზოგავდა, მაგრამ მათი რჩევები უშედეგო იყო. მოინახულა სასწაულებით განთქმული ადგილები. საბოლოოდ მიმართა დალოცვილ ბარბორას. ამის შემდეგ სისუსტე მალევე გაქრა. მან ეს მოყვა მაშინ, როცა მივიდა დაპირების შესასრულებლად: შეუკვეთა წმინდა წირვა და ილოცა ბარბორას საფლავზე (ჩანაწერი № 48).
3. 1871წ. 6 ივნისი. დომიცელე ურბონენეს, ტელშიაისკის მაზრის, ალსედჟიასკაის დაბიდან სოფელ პაბურგედან, შიშისაგან დაეწყო საშინელი თავის ტკივილები – გონის გაკარგვამდე და მუცლის მსერავი ტკივილები. ექიმებში მან დახარჯა 7 ვერცხლის რუბლი, მაგრამ უშედეგოდ. როგორც კი მან შეაგროვა შესაწილი დალოცვილი ბარბორასათვის, მისი მდგომარეობა გამოსწორდა და ის განიკურნა (ჩანაწერი № 65).
4. 1872წ. 16 ივნისი. ბარბორა კონტრიმაიტე, რასეინსკის მაზრის, რეტავსკის დაბის, სოფელ ლოსორიაიდან, რვა წელი იტანჯებოდა სხეულის სისუსტისგან და ძლიერი საერთო სისუსტისგან. დიდხანს იღებდა სხვადასხა წამლებს, მაგრამ უშედეგოდ. მოინახულა სასწაულმოქმედი ადგილები, მაგრამ უშედეგოდ. როგორც კი მან დაუდო აღთქმა დალოცვილი ბარბორას, მისი მდგომარეობა გამოსწორდა და ისგამოჯანმრთელდა (ჩანაწერი № 69).
5. 1872წ. 28 ივნისი. ანტანინა შალტანენე, რასეინსკის მაზრის, კრიაჟაისკის დაბის სოფელ სოდალედან ავად იყო 3 წლის განმავლობაში. არ დგებოდა საწოლიდან. იტანჯებოდა ძლიერი ტკივილებით მთელ სხეულში. არავითარი წამალი არ შველოდა. ერთხელ ძილში მოესმა ხმა: «წადი ჟაგარაში დალოცვილ ბარბორასთან და გამოჯანმრთელდები». დაიჯერა სიზმრის და დადო აღთმა, რომ წავიდოდა ჟაგარაში. ტკივილები შეუმსუბუქდა და მალევე წავიდა ჟაგარაში დადებული აღთქმის შესასრულებლად (ჩანაწერი № 70).
6. 1925წ. 25 აპრილი. ონა პრაჩკენეინგლისში ცხოვრობდა და ძლიერ ავად იყო.1924წ. შობის წინ ექიმებმა ურჩიეს ოპერაციის გაკეთება. წინააღმდეგ შემთხვევაში ის მოკვდებოდა. რამდენადაც ოპერაცია ძალზედ რთული იყო, ქალმა მასზე უარი თქვა. ონას დედამ დაუდო აღთქმა დალოცვილ ბარბორას. მისი ქალიშვილიც შეპირდა ბარბორას და დედაც მადობელი იყო უფლისა, რომ მისი გოგო გამოჯანმრთელდა და ოპერაცია არ დასჭირდა. ორივე მადობას უხდიდა ბარბორას მისი მფარველობისთვის და უფლის წინაშე შუამდგომლობისათვის (Запись № 93).

ცხოვრებისეული შემთხვევა

1. 1867წ. 18 ოქტომბერი. ალექსანდრა ხოჟევსკა ქვრივი რასეისკის მაზრის კრაჟიაის დაბიდან, რომელიც ექიმად მუშაობდა, გახდა მსხვერპლი ორი მძარცველისა რომელთაც თავის სიცოცხლის გადასარჩენად მისცა ყველაფერი, რაც მას თან ჰქონდა: ფული და ოქროს ბეჭედი. თუმცა მძარცველებმა გადაწყვიტეს მისი მოკვლა.  ერთი სწვდა კისერში, მეორე ეძებდა თოკს. ამ საშინელ დროს ქალმა მოასწრო აღთქმა მიეცა ბარბორასთვის.  იმავე წამს მძარცველი ამგილზე გაქვავდა – ყელზე მოხვეული ხელი გაიხსნა, მეორე ხელით მას ეკავა ლაბადა, ოღონდ არა ძლიერად.  სასწაულმოქმედი ბარბორს იმედით გონსმოსულმა ქალმა უკანასკნელი ძალა მოიკრიბა და გაიძრო ლაბადა, შეატოვა მძარცველს და ღამის სიბნელეში თავი შეაფარა უღრან ტყეს.

 ექიმის უბედურება.

თავისი ვალის შესრულების დროს მიდიოდა მდელოზე

არცთუ ისე დიდი ხნის წინ, ამ ზაფხულში.

მზის სხივები ჩაქრა,

     ღამემ დაისადგურა – არცთუ მხიარულება იყო.

ასე ფიქრობდა ის მაშინ.

აზრები ირეოდა ღმეში,

როდესაც მძარცველები უხეშად სწვდნენ მას ყელში.

მან მხოლოდ მოასწრო წამოეძახა – «იესო! მარია!»

ცდილობდა გადაერჩინა თავისი სიცოცხლე,

მისცა მთელი ოქრო და ვერცხლი-

არაფერი არ შველის, მათ ის უნდა დაახრჩონ.

ერთს უჭირავს და ყვირის: «თოკია საჭირო!»

– წმინდაო ბარბორა, განთქმულო სასწაულებით,

შენ ყველას შველი და მე, ქვრივს დამეხმარე, –

სისწრაფეში მან წარმოთქვა ეს წმინდა სახელი

და უცებ იგრძნო-მხრები გაუთავისუფლდა.

მიიღო რა ნიშანი წმინდანების დაცვისა,  

ის გაექცა შემზარავ მკვლელებს.  

მოწყალეო უფალო, მადლობა შენ,

რომ შენი ნებით მე თავი ავარიდე საფრთხეს.

წმინდანთა მფარველობამ სასწაულებრივად მიშველა,

და მე დავპირდი ხალხს მომეყოლა ეს.

ახლა და ყოველთვის და სამუდამოდ

ვიღვიძებ ყოველ დილას ვიდრე თვალს სამუდამოდ არ დავხუჭავ.

(ჩანაწერი №  39).

2. 1940წ. 14 დეკემბერი. სტაროჟაგარსკის ეკლესიის წინამძღვრის სახლში მივიდა მონაზონი მარია სხოლასტიკა კაუნასიდან (ქალწული მარიამის გულითადი შვილი) და მოყვა, რომ მათ კაუნასში ყავდათ და ტერესე, 21 წლის. ის ემზადებოდა სამუდამო აღთქმისთვის. მანამდე მას ქონდა 8 დღიური რეკოლექცია, რომლებიც დამთავრდა 8 დეკემბერს 2 საათზე სადილის შემდეგ. ტერესემ დილით მისცა სამუდამო აღთქმა და უნდოდა ეკლესიაში წასვლა ადორაციაზე, მაგრამ არ იყო ჯანმრთელად და უფროსი დის თხოვნით დაწვა დასასვენებლად და იმავე დღეს დაახლოებით შვიდის ნახევარზე გარდაიცვალა. ღამე 8-დან 9 ნოემბერზე ტერესე გამოეცხადა უფროს დას სიზმარში. კითხვაზე-«ვიზე უნდა ვილოცო ჩემი მხარის ლიტვისათვის?-ტერესემ უპასუხა: «თქვენ გყავთ თქვენი წმინდანი ბარბორა ჟაგარელი. მას მიმართეთ». გაღვიძებულმა უფროსმა დამ ვერც კი გაიხსენა ეს სახელი, ვერც გვარი, იმიტომ, რომ არასოდეს არ გაეგო ბარბორაზე ჟაგარიდან. თავის სიზმარზე დიდხანს არავის არ ეუბნებოდა. 9 დეკემბერს უფროსი დის ქვეცნობიერი იმეორებდა, რომ ეს სახელია ბარბორა. შემდგომში ეს დაადასტურა მამა კუდირკამ, მღვდელმა, რომელმაც იცოდა დალოცვილი ჟაგარელი ბარბორას შესახებ. იმისათვის რომ მეცნობებინა ეს ამბავი და მელოცა, ჟაგარაში გამომაგზავნა ჩვენმა უფროსმა დამ. ჩაწერა მღვდელმა კ. გედვილამ (ჩანაწერი №  97).